4.6 Gjykimi

Mësimet e Biblës në lidhje me gjykimin është një nga parimet themelore të besimit, i cili duhet të kuptohet qartë përpara pagëzimit (Vep. 24:25; Heb. 6:2). Shkrimet flasin shpesh për "ditën e gjykimit" (p.sh. 2 Pje. 2:9; 3:7; 1 Gjo. 4:17; Jude 6), dita kur ata, të cilëve u është dhënë njohuria e Perëndisë do të marrin shpërblimin e tyre. Të gjithë këta duhet "dalim përpara gjykatës së Krishtit" (Rom. 14:10); ne "dalim përpara gjyqit të Krishtit" (2 Kor. 5:10) për të marrë kompensimin për jetët tona në një trajtë trupore.

Parashikimi i Danielit për ardhjen e dytë të Krishtit, përfshiu një nga këto gjyqe në trajtë froni (Dan. 7:9-14). Shëmbëlltyrat ndihmojnë për të qartësuar në njëfarë mënyre hollësirat. Ajo e talenteve i ngjan asaj të kthimit të zotërisë, që thërret shërbyesit e tij dhe shikon si i kanë përdorur paratë që u kishte lënë kur iku. (Mat. 25:14-29). Shëmbëlltyra e peshkatarëve thekson ngjashmërinë e thirrjes së ungjillit me rrjetën e peshkimit, që mbledh të gjithë llojet e njerëzve; atëhere njerëzit u ulën (krah. me uljen e gjykimit) dhe ndanë peshkun e mirë nga i keqi (Mat. 13:47-49). Kuptimi është i qartë: "në mbarimin e botës do të vijnë ëngjëjt dhe do t’i ndajnë të mbrapshtit nga të drejtët ".

Nga sa kemi parë deri tani, është me vend të themi që mbas kthimit dhe ringjalljes së Zotit, do të bëhet një mbledhje së bashku me të gjithë ata që janë thirrur në ungjill në një kohë dhe vend të caktuar kur ata do të takohen me Krishtin. Do të jepet llogari prej tyre dhe ai do të tregojë nëse ata janë të pranueshëm për t’u shpërblyer me hyrjen në Mbretëri. Vetëm në këtë kohë të drejtët do të marrin shpërblimin e tyre. E gjithë kjo është sjellë prej shëmbëlltyrës së deleve dhe dhive:"Biri i njeriut do të vijë në lavdinë e tij, bashkë me të gjithë ëngjëjt e shenjtë, atëhere do të ulet mbi fronin e lavdisë së vet (fronin e Davidit në Jeruzalem, Lluka 1:32,33): dhe të gjithë kombet do të mblidhen përpara tij (d.m.th. njerëz nga të gjithë kombet, krah. Mat. 28:19): dhe ai do ta ndajë njerin nga tjetri ashtu si ndan bariu delet nga cjeptë. Dhe delet do t’i vërë në të djathtën e tij dhe cjeptë në të majtën. Atëhere Mbreti do t’u thotë atyre që do të jenë në të djathtën e tij, ejani, të bekuar të Atit tim, merrni në trashëgim Mbretërinë që u bë gati për ju" (Mat. 25:31-34).

Trashëgimi i Mbretërisë së Perëndisë, përmbushja e premtimeve ndaj Abrahamit lidhur me të, është shpërblimi i të drejtit. Megjithatë kjo do të ndodhë vetëm pas gjykimit që do të jetë me kthimin e Krishtit. Prandaj është e pamundur të marrësh shpërblimin e premtuar të një trupi të pavdekshëm përpara kthimit të Krishtit; prandaj na duhet të arrijmë në përfundimin se nga vdekja deri në ringjallje besimtari nuk ka fare egzistencë të ndërgjegjshme, duke ditur që është e pamundur të egzistojë ndonjë trajtë pa patur një trup.

Është një parim Biblik që kur të kthehet Krishti, atëhere do të jepet shpërblimi - dhe jo më përpara:-

- "Kur të shfaqet kryebariu (Jezusi), do të merrni kurorën e lavdisë" (1 Pje. 5:4 krah. 1:13).

- "Jezu Krishti...do të gjykojë të gjallë e të vdekur në dukjen e tij dhe në mbretërinë e tij...kurora e drejtësisë, që Perëndia, gjykatësi i drejtë, do të ma japë atë ditë" (2 Tim. 4:1,8).

- me kthimin e Mesisë në ditët e fundit, "shumë nga ata që flenë në pluhurin e tokës (krah. Zan. 3:19) do të zgjohen, disa në një jetë të përjetshme dhe të tjerë në turp " (Dan. 12:2).

- Kur të vijë Krishti në gjykim,ata "në varre...do të dalin prej tyre; ata që kanë bërë të mira, në ringjallje të jetës; dhe ata që kanë bërë të liga, në ringjalljen e dënimit " (Gjo. 5:25-29).

- "Unë (Jezusi) vij shpejt; dhe shpërblimi im është me mua, për t’i dhënë gjithsecilit sipas veprave që ai ka bërë" (Zbu. 22:12). Ne nuk shkojmë në parajsë për të marrë shpërblimin - Krishti na e sjell atë prej parajsës.

Që Jezusi sjell shpërblimin tonë me vete nënkupton që është pregatitur për ne në parajsë, por do të na sillet në tokë me ardhjen e dytë; "trashëgimia" jonë e tokës së premtuar Abrahamit është në këtë kuptim "ruajtur në qiejt për ju, që nga fuqia e Perëndisë me anë të besimit jeni ruajtur për shpëtimin gati për t’u zbuluar në kohët e fundit" të ardhjes së Krishtit (1 Pjetrit 1:4,5).

Vlerësimi i kësaj na aftëson të kuptojmë si duhet një pjesë të shumë keqkuptuar tek Gjo. 14:2,3: "Unë (Jezusi) po shkoj t’ju pregatis një vend. Dhe kur të shkoj e t’ju pregatis vendin (krah. spërblimi "ruajtur në qiejt"), unë do të kthehem dhe do t’ju marr pranë meje, që aty ku jam unë të jeni edhe ju ". Jezusi thotë diku tjetër se ai do të kthehet për të na dhënë shpërblimet (Zbu. 22:12), dhe ne e kemi parë që këto do të jepen në gjykimin e tij. Ai do të rrezatojë në fronin e Davidit në Jeruzalem "për gjithmonë" (Lluka 1:32,33). Ai do ta kalojë përjetësinë këtu në tokë dhe atje ku do të jetë ai - në Mbretërinë e Perëndisë në tokë - atje do të jemi edhe ne. Premtimi i tij për "t’ju marr pranë meje" pra, mund të lexohet si një përshkrim i pranimit tonë prej tij në ditën e gjykimit. Shprehja greke, "t’ju marr pranë meje", përsëritet edhe tek Mat. 1:20 kur Jozefi "merr pranë vetes" Marinë për grua. Prandaj nuk e ka fjalën doemos për lëvizje fizike drejt Jezusit.

Meqë shpërblimi do të jepet vetëm në ditën e gjykimit në kthimin e Krishtit, rrjedhimisht i drejti dhe i ligu shkojnë në të njëjtin vend kur vdesin, d.m.th. varri. Nuk bëhet ndonjë dallim midis tyre në vdekje. Të mëposhtmet më se e vërtetojnë këtë:-

• Jonatan ishte i drejtë, por Sauli i lig, megjithatë " nuk u ndanë në vdekjen e tyre" (2 Sam. 1:23).
• Sauli, Jonatani dhe Samueli të gjithë në vdekje shkuan në të njëjtin vend (1 Sam. 28:19).
• Abrahami i drejtë u "bashkua me popullin e tij" , ose paraardhësit në vdekje; ata ishin idhujtarë (Zan. 25:8; Josh. 24:2).
• I urti dhe budallai provojnë të njëjtën vdekje (Pre. 2:15,16).

E gjithë kjo është në kundërshtim të mprehtë me pretendimet e ‘Kristianizmit’ të përhapur. Mësimet e tyre se i drejti shkon në parajsë menjëherë mbas vdekjes shkatërron nevojën për ringjallje dhe gjykim. Megjithatë ne kemi parë se këto janë ngjarje jetike në planin e Perëndisë për shpëtimin dhe, pra, edhe në lajmin e Ungjillit. Idea e mirëpritur sugjeron që një i drejtë vdes dhe shpërblehet duke u shpënë në parajsë, për t’u pasuar ditën tjetër, muajin tjetër, vitin tjetër nga të tjerë. Kjo bie në kundërshtim të mprehtë me Mësimin e Biblës që të gjithë të drejtët do të shpërblehen së bashku, në të njëjtën kohë:-

- Delet ndahen nga dhitë në ditën e gjykimit, një nga një. Sapo të mbarojë gjykimi, Krishti do t’u thotë të gjitha deleve të mbledhura në të djathtën e tij,

"Ejani, të bekuarit e Atit tim, merrni në trashëgim Mbretërinë e pregatitur për ju" (Mat. 25:34). Kështu pra të gjitha delet e trashëgojnë Mbretërinë në të njëjtën kohë (krah. 1 Kor. 15:52).

- Në "të korrat" e kthimit të Krishtit dhe gjykimit, të gjithë ata që kanë punuar në Ungjill do të "ngazëllehen së bashku" (Gjo. 4:35,36 krah. Mat. 13:39).

- Zbu. 11:18 përkufizon "koha që të gjykohen të vdekurit" si kohën Zoti do t’u "jepet paga shërbëtorëve të tu... shenjtorëve... atyre që druajnë emrin tend" - d.m.th. të gjithë besimtarëve së bashku.

- Hebrenjve 11 është një kapitull që rreshton shumë emra të njerëzve të drejtë të Dhjatës së Vjetër. Vargu 13 komenton: "Këta të gjithë vdiqën në besim, pa i marrë premtimet" e bëra Abrahamit mbi shpëtimin me anë të hyrjes në Mbretërinë e Perëndisë (Heb. 11:8-12). I bie që pas vdekjes, këta njerëz nuk shkuan në parajsë njëri pas tjetrit për të marrë një shpërblim. Arsya për këtë është dhënë në vargjet 39,40: ata "nuk morën atë që u ishte premtuar: Perëndia kishte paraparë diçka më të mirë për ne, që ata të mos arrinin në përsosje pa ne". Vonesa në dhënien e shpërblimit të premtuar ishte sepse plani i Zotit ishte që të gjithë të "bëheshin të përsosur"së bashku në të njëjtën kohë. Kjo do të jetë në ditën e gjykimit, me kthimin e Krishtit.