uitwijding 16 :- Opsomming van de Geschiedenenis van Israel

Abraham Werd uit Ur geroepen; de eerste Jood. God maakte aan hem beloftes aangaande het land Kanaan, en zijn nageslacht. Hij stierf zonder deze beloftes te hebben ontvangen.

Isak Abraham was bereid om zijn zoon Isaak letterlijk te offeren. Omdat Abraham gelovig was, had God Zijn belofte aan hem met een eed bevestigd. Isaak‘s bereidwilligheid om te sterven in opdracht van zijn vader is een verwijzing naar Christus. De beloftes werden aan Isaak hernieuwd (Genesis 26:3-5).

Jakob Was Isaak‘s zoon. De beloftes waren ook aan hem herhaald. Hij heeft 12 zoons gehad. Ruben was de oudste en Benjamin de jongste. Levi was de zoon waarvan de priesters afstammelingen waren. Jozef was Jakob‘s gunsteling.

Jozef: Als een jonge jongen had hij twee dromen gehad die hem uitbeelden als heerser over zijn broers. Zij waren jaloers geworden en hadden hem als een slaaf verkocht. Hij belandde in Egypte en werd daar een heerser en organiseerde de bewaring van de korenvoorraad gedurende 7 jaar van hongersnood die het land en omliggende delen trof. Gedurende deze tijd kwamen Jakob en zijn andere zonen samen met Jozef in Egypte wonen. Zij en hun kinderen hebben in Gosen, een deel van Egypte, gewoond. Na Jozef‘s dood, heeft Farao de Israelieten verdrukt en van hen slaven gemaakt.

Mozes Werd in deze tijd geboren. Hij werd in het riet verstopt als baby en gevonden door Farao‘s dochter. Zijn nam hem aan. Als een jonge man sloeg hij een Egyptenaar, die bezig was om een Israeliet te slaan, dood. Hij vluchtte naar Midian en werkte daar voor 40 jaar als een herder voor Jetro. God verscheen toen aan hem in een brandende braamstruik. Hij werd bevolen om naar Farao te gaan en de bevrijding van Israel te eisen. Hij deed wondertekenen om te bewijzen dat het werkelijk God was die hem had gestuurd .

Farao wilde Israel echter niet vrijlaten en tien plagen volgden, onder andere padden, hagel, duisternis en ten laatste de dood van Egyptische eerstgeborene zoons. De Israelieten moesten een lam slachten en het bloed aan de deurposten van hun huizen smeren. Dit is een verwijzing naar het bloed van Jezus die zondaars uit de slavernij van de zonde zou leiden (verlossen). Dit feest heeft als het Pascha bekend gestaan.

Exodus: De Israelieten kregen na de tiende plaag toestemming om Egypte te verlaten. Zij werden geleid door God‘s engel die overdag in een wolk en ‘s nachts in een vuurkolom voor hen uitging. Farao‘s leger had hen echter achtervolgd tot bij de Rode zee. De wateren werden wonderbaarlijk gescheiden en de Israelieten werden doorgelaten, maar de Egyptenaren die hen achtervolgden, werden verzwolgen. Israel heeft toen door de wildernis getrokken op weg naar het beloofde land.
God gaf hen water uit een rots om te drinken en elke dag brood in de vorm van manna. Toen zij de berg Sinai bereikt hadden, gaf God aan hen de tien geboden en de Wet van Mozes. Zij werden toen aangesteld als God‘s Koninkrijk. Daarna hadden ze instructies ontvangen om een tent (de tabernakel) te bouwen waar God aanbeden moest worden. Een Hoge priester en priesters werden aangesteld die offerrandes aan God moesten brengen. Al de elementen van de tabernakel en het priesterschap hebben naar Christus en Zijn verlossingswerk heengewezen.

Het Beloofde land Was na de berg Sinai het volgende doelwit. Twaalf spionnen waren uitgestuurd om het beloofde land te bespieden. Tien van de twaalf hadden bij hun terugkomst gezien dat het land te moeilijk was om in te nemen. Alleen twee spionnen, Jozua en Kaleb, hadden genoeg geloof om te zien dat zij wel het land konden innemen als zij op God en Zijn beloftes vertrouwden. Omdat de Israelieten dezelfde houding hadden als de 10 spionnen, hebben zij voor 40 jaar in de wildernis rondgezworven totdat allen die ouder waren dan 20 jaar met de uittocht uit Egypte, gestorven waren.

Jozua Was Mozes opvolger. Leidde het "nieuwe" Israel het beloofde land binnen. Jericho was de eerste stad die ingenomen werd. Rachab de hoer woonde daar en werd gespaard omdat zij twee spionnen gehuisvest had en in de God van Israel geloofde. Nadat de Israelieten zichzelf in het beloofde land gevestigd hadden, werden zij met tussenpozen door Richters geregeerd. God was echter nog hun koning. Deze richters waren oa mensen zoals Gideon, Simson en Jefta. Zij allen hebben Israel uit de hand van hun vijanden gered wanneer de Israelieten berouw kregen over hun zonde tegen God.
De geschiedenenis van Israel is vol voorbeelden van Israel‘s ongehoorzaamheid aan God; straf door omliggende naties die hen verdrukten, en dan berouw over hun zonden. God bracht dan redding maar Israel zondigde dan weer. De laatste richter was Samuel. In Zijn tijd hadden de Israelieten God als Koning verworpen en voor een menselijke koning, net zoals de naties om hen heen, gevraagd.

De Koningen: De eerste koning was Saul die, alhoewel hij goed begon, ongehoorzaam was aan God’s geboden en David vervolgde. Na zijn dood was David koning geworden. Hij was een van Israel‘s beste koningen. God had grote beloftes aan hem gedaan. Na hem volgde zijn zoon Salomo die ook goed begon. Hij werd echter afvallig als gevolg van de vele vrouwen die hij uit ander naties nam. Na Salomo‘s dood werd het Koninkrijk in tweeen verdeeld: tien stammen vormde het Noordelijke Koninkrijk – Israel. Jerobeam heeft als eerste over hen geheerst. Twee stammen (Benjamin en Juda) vormde het Zuidelijke Koninkrijk van Juda en koning Rehabeam heerste als eerste over hen.

Het Koninkrijk van Israel heeft geen goede koningen gehad. Zij waren voortdurend ongehoorzaam aan God. Hij stuurde vele profeten om bij hen te pleiten zich te bekeren en hen te waarschuwen maar zij wilden zich niet bekeren. De Assyriers vielen hen vervolgens binnen en namen hen weg in ballingschap. Zij werden over de hele wereld verstrooid.

Het Koninkrijk van Juda (2 stammen) heeft een paar goede koningen gehad (bv. Asa en Hiskia), maar was over het algemeen ongehoorzaam aan God. De Babyloniers werden derhalve gestuurd om hen binnen te vallen en zij werden naar Babylonie gevangen meegenomen voor 70 jaar. Zij hebben nooit meer een koning gehad. Na 70 jaar keerden zij terug naar het land van Israel onder de leiding van Esra, Nehemia, Josua (de hoge priester van die tijd) en Jerubabel de goeveneur. Israel werd toen geregeerd door Persie, toen door de Grieken en als laatste door de Romeinen. Zij waren onder Romeinse heerschappij toen Jezus geboren werd.

Omdat de Joden Jezus verworpen en gekruisigd hadden, stuurde God de Romeinen om Jeruzalem in 70NC te vernietigen en uiteindelijk werden al de Joden uit de land Israel verdreven. Onlangs zijn de Joden begonnen terug te keren naar hun land en dit is een gedeeltelijke vervulling van profetien in het Oude Testament. De hervestiging van de staat van Israel is een zeker teken dat Jezus binnenkort zal terugkeren om het Koninkrijk van Israel als het Koninkrijk van God te bevestigen.