4.1 Natura Człowieka

Wydaje się, że większość ludzi spędza bardzo mało czasu na rozmyślaniu o śmierci lub swojej własnej naturze, która jest główną przyczyną śmierci. Brak takiej samoobserwacji prowadzi do braku poznania samego siebie i dlatego też ludzie idą przez życie podejmując decyzje zgodnie z tym, co im dyktują ich naturalne pragnienia. Tym niemniej w głębi duszy, każdy człowiek przyznaje, że życie jest krótkie i że prędzej czy pó"niej przyjdzie mu spotkać się ze śmiercią. "Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika". "Wszyscy bowiem umrzemy z pewnością, i (jesteśmy) jak woda rozlana po ziemi, której już zebrać niepodobna". "Jak trawa co rośnie, rankiem kwitnie i jest zielona, wieczorem więdnie i usycha" (Jk 4:14; 2 Sam 14:14; Ps 90:5,6). Mojżesz, prawdziwie rozważny człowiek, zdał sobie z tego sprawę i prosił Boga: "Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy osiągnęli mądrość serca" (Ps 90:12). Dlatego też, mając na uwadze krótkość naszego życia, powinniśmy uważać nasze zdobywanie prawdziwej mądrości za sprawę priorytetową.

Ludzie różnie reagują na koniec czyli śmierć. Niektóre kultury próbowały uczynić ze śmierci i pogrzebu część życia, aby pomniejszyć stratę i ostateczność. Większość z nich nosząca nazwę chrześcijaństwo, doszła do wniosku, że człowiek ma "nieśmiertelną duszę" lub ma w sobie pewien element nieśmiertelności, który nie umiera, przemieszcza się do jakiegoś miejsca nagrody lub kary po śmierci. Śmierć jest najbardziej fundamentalnym problemem i tragedią ludzkiego doświadczenia, należy więc oczekiwać, że umysł ludzki podjął wysiłek, aby zmniejszyć jej psychiczny wpływ. Dlatego też pojawił się szeroki zakres fałszywych teorii dotyczących śmierci i samej natury człowieka. Jak zawsze należy się im przyjrzeć w świetle Biblii, aby doszukać się rzeczywistej prawdy, jeżeli chodzi o tak ważną sprawę. Należy pamiętać, że pierwsze kłamstwo odnotowane w Biblii, to wąż w ogrodzie Edenu. Zaprzeczając jasnemu stanowisku Boga w tej kwestii, że człowiek "na pewno umrze", gdyby zgrzeszył (Rdz 2:17) wąż zapewniał: "Na pewno nie umrzecie" (Rdz 3:4). Próba negacji ostateczności i całkowitości śmierci stała się cechą charakterystyczną wszystkich fałszywych religii.

Aby zrozumieć naszą prawdziwą naturę, musimy rozważyć to, co Biblia mówi o stworzeniu człowieka. Zapis jest w jasnym języku, który gdy odczytywany dosłownie nie pozostawia nam żadnych wątpliwości co do tego, czym dokładnie jesteśmy z natury (zobacz Dygresja 17 dotycząca dosłowności Księgi Rodzaju). ":Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi... póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty: bo prochem jesteś i w proch się obrócisz" (Rdz 2:7; 3:19). Nie ma tutaj nic, co by mówiło, że człowiek posiada jakąkolwiek wrodzoną nieśmiertelność; nie ma w nim niczego (żadna jego część) co by żyło po jego śmierci.

Duży nacisk kładzie Biblia na to, że człowiek powstał z prochu "Myśmy gliną" (Iz 64:8); "Człowiek z ziemi - ziemski" (1 Kor 15:47); "Człowiek w pył się obróci" (Job 34:14,15); człowieka "Podstawy na piasku" (Job 4:19). Abraham przyznał, że był on "pyłem i prochem" (Rdz 18:27). Natychmiast po niewykonaniu poleceń Bożych w Edenie, Bóg "Wygnawszy zaś człowieka ... niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki" (Rdz 3:24,22). Gdyby człowiek naturalnie posiadał w sobie jakiś element nieśmiertelności, nie było by to potrzebne.

Uwarunkowana nieśmiertelność

Stale powtarzanym przesłaniem Ewangelii jest możliwość znalezienia sposobu przez człowieka na otrzymanie wiecznego życia i nieśmiertelności przez dzieło Chrystusa. Jest to jedyny rodzaj nieśmiertelności, o jakiej mówi Biblia. Wynika z tego, że koncepcja wiecznego świadomego cierpienia za złe uczynki nie ma podstaw biblijnych. Jedyną drogą do uzyskania nieśmiertelności jest posłuszeństwo poleceniom Boga, a ci, którzy są posłuszni, otrzymają nieśmiertelność w stanie doskonałości - nagrodę za sprawiedliwość.

Następujące cytaty powinny udowodnić, że nieśmiertelność ta jest uwarunkowana i nie jest czymś co naturalnie posiadamy:

- "Chrystus ... na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię" (2Tym 1:10; 1 J 1:2).

- "Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i krew moją pije, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym" - aby dać mu "życie wieczne" (J 6:53,54). W rozdziale 6 Ewangelii wg. św. Jana podane są słowa Chrystusa, że jest on "chlebem żywym" i że jedynie poprzez odpowiednią mu odpowied" może istnieć nadzieja na nieśmiertelność (J 6:47,50,51,57,58).

- "Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w jego Synu" (1 J 5:11). Nie ma żadnej nadziei na nieśmiertelność dla tych, którzy nie są "w Chrystusie". Nieśmiertelność stała się możliwa jedynie przez Chrystusa. Jest on "Dawcą życia" (wiecznego) (Dz 3:15) - "Sprawcą zbawienia wiecznego, dla wszystkich, którzy go słuchają" (Hbr 5:9). Nieśmiertelność dla ludzi w związku z tym zapoczątkowana była poprzez dzieła Chrystusa.

- Prawdziwie wierzący szukają nieśmiertelności i zostaną wynagrodzeni za to darem wiecznego życia - czymś czego naturalnie nie posiadają (Rz 2:7; 6:23; J 10:28). Trzeba, ażeby nasze śmiertelne ciało "przyodziało się w nieśmiertelność" w czasie powrotu Chrystusa (1 Kor. 15:53); tak więc nieśmiertelność jest czymś obiecanym, czymś czego obecnie nie posiadamy (1 J 2:25).

- Jedynie Bóg posiada wrodzoną nieśmiertelność (1Tym 6:16).