11.5 WSPÓLNOTA

Greckie słowo przetłumaczone jako wspólnota i komuna opisuje stan posiadania czegoś wspólnego. "Komuna" pokrewna jest słowu komunikacja. Z powodu poznania i praktykowania dróg Bożych pozostajemy z Nim we wspólnocie oraz ze wszystkimi, którzy czynią tak samo, ponieważ są w Chrystusie. Łatwo jest zaniedbać odpowiedzialności, które wypływają z tego, że pozostajemy z innym we wspólnocie: "Nie zapominajcie o dobroczynności i wzajemnej więzi (wspólnocie)" (Hbr 13:16). List do Filipian 1:5 mówi o: "Za społeczność waszą w Ewangelii"; podstawą naszej wspólnoty są więc nauki, które zawiera Ewangelia. Z tych właśnie powodów wspólnota, którą odczuwają wierzący, jest o wiele wspanialsza niż w innych organizacjach czy Kościołach. Właśnie z powodu takiej wspólnoty pokonują oni ogromne odległości, aby być razem i odwiedzić wierzących, którzy pozostają w odosobnieniu. Powinni wykorzystywać usługi pocztowe i telefoniczne, aby kontaktować się tam, gdzie to możliwe. Paweł mówił o udziale "w duchu" (Flp 2:1) tzn we wspólnocie, która oparta jest na naszym wspólnym kroczeniu śladami Ducha/umysłu Boga tak jak objawił On to w Swoim Duchu/Słowie.

Nasza wspólnota najbardziej wyraża się przez wspólne łamanie chleba i picie wina. Wcześni wierzący "trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, łamaniu chleba i modlitwie ... łamiąc chleb ... z radością i prostotą serca" (Dz 2:43,46). Symbole reprezentujące oś centralną w naszej nadziei, dzielenie ich razem powinny łączyć nas "z radością i prostotą serca". "Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba" tzn. Chrystusa (1Kor 10:16,17). Dlatego też naszym obowiązkiem jest dzielenie symbolów ofiary Chrystusa z tymi, którzy korzystają z Jego dzieła, którzy biorą "z tego samego chleba". Jedynie ci, którzy zostali prawidłowo ochrzczeni w Chrystusa po poznaniu prawdy są nimi, a wyszydzaniem tych symboli byłoby dzielenie ich z kimkolwiek innym.

Jan mówił o tym jak dzielił się Ewangelią życia wiecznego z innymi "Abyście i wy mieli z nami współuczestnictwo. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: Mieć je z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem" (1J 1:2,3). Ukazuje to, że wspólnota oparta jest na wspólnym zrozumieniu prawdziwej Ewangelii i że znajdujemy się wówczas we wspólnocie, zarówno z innymi wierzącymi jak i Bogiem i Jezusem osobiście. Im większe Ewangelia znajduje zastosowanie w naszym życiu, pokonując nasze grzeszne tendencje i im głębiej rozumiemy Słowo Boga, tym głębsza jest nasza wspólnota z Bogiem i Chrystusem.

Nasza wspólnota z Bogiem i Chrystusem i innymi wierzącymi nie zależy od wspólnego zaakceptowania prawd, które zawierają "jedną" wiarę. Nasz sposób życia musi być zgodny z zasadami, które one wyrażają "Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności". Jeżeli mówimy, że mamy z nim współuczestnictwo a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości tak jak On sam trwa w światłości wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo a krew Jezusa, Syna Jego oczyszcza nas z wszelkiego grzechu" (1J 1:5-7).

Chodzenie w ciemności musi odnosić się do sposobu życia, który jest stale i publicznie niezgodny z światłem Słowa Bożego (Ps 119:105; Prz 4:18); nie odnosi się to do naszych sporadycznych grzechów słabości, gdyż w następnym wersecie czytamy: "Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy (tzn. Słowa Bożego - J 17-17; 3:21; Ef 5:13)" (1J 1:8).

Wynika z tego, że przebywanie we wspólnocie ustaje, gdy wierzący zaczyna głosić nauki czy prowadzić życie sprzeczne z jasnym nauczaniem Biblii. "Nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując nawracajcie [tamtych]" (Ef 5:11). Należy dołożyć wszelkich starań, aby pozyskać ich z powrotem, czyli czynić tak jak pasterz, który szuka zagubionej owcy (Łk 15:1-7). Jeżeli brat czy siostra nadal obstają przy fałszywym nauczaniu czy złym zachowaniu, konieczne jest formalne zerwanie wspólnoty z nimi (Mt 18:15-17). W praktyce dokonuje się tego przez przeprowadzenie wywiadu z odpowiedzialnymi członkami zboru i powiadomieniu o tym fakcie w gazecie Christadelphian. Jednakże należy podkreślić, że powinno się to czynić tylko w przypadkach głoszenia fałszywych nauk czy obstawaniu przy prowadzeniu nieduchowego sposobu życia. Należy być pewnym, że niewiele nas łączy w związku z odejściem od podstawowych nauk Biblii, że konieczne jest zerwanie wspólnoty.

Jeden z najjaśniejszych fragmentów mówiących o wspólnocie znajduje się w 2Kor 6:14-18: "Nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo. Cóż bowiem ma wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? ... Przeto wyjd"cie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan ... A ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami - mówi Pan wszechmogący".

Pokazaliśmy w jaki sposób słowo Boga jest światłem. Wersety te wyjaśniają, dlaczego nie powinniśmy pozostawać we wspólnocie z innymi kościołami, które głoszą fałszywe doktryny; dlaczego nie powinniśmy poślubić tych, którzy nie znają prawdy i dlaczego powinniśmy unikać dróg tego świata. W związku z naszym oddzieleniem się od świata mamy zapierający dech honor, aby stać się synami i córkami Boga. Częścią światowej rodziny tych innych, którzy mają ten sam związek - naszych braci i sióstr. Jest tylko "jedno ciało" tzn. jeden prawdziwy Kościół (Ef 1:23), który jest oparty na tych, którzy mają jedną nadzieję, jednego Boga, jeden chrzest i jedną "wiarę" tzn. jeden prawdziwy zbiór nauk, który zawiera jedną wiarę (Ef 4:4-6). Niemożliwe jest, aby być częścią tego "jednego ciała" i pozostawać we wspólnocie z innymi organizacjami religijnymi, które nie mają prawdziwej wiary. Ponieważ światło nie pozostaje we wspólnocie z ciemnością, oświadczamy, że znajdziemy się w ciemności - jeżeli naszym wyborem jest pozostawienie we wspólnocie z ciemnością.

Jeżeli naprawdę docenimy cały system prawdy objawionej w Piśmie Świętym stwierdzamy, że ci którzy wierzą w fałszywe doktryny w imię chrześcijaństwa nie pozostają w większej wspólnocie z Bogiem niż ateiści.

Jeżeli uważanie przeczytaliście wszystkie rozdziały tej książki zrozumiecie, że nie możemy zatrzymać się w pół drogi w naszym związku z Bogiem. Albo jesteśmy w Chrystusie przez chrzest w Niego albo poza Nim. Albo jesteśmy w świetle, ponieważ zrozumieliśmy prawdziwe nauki, albo w ciemności. Nie można postawić jednej nogi w dwóch różnych miejscach.

Nasza znajomość tych rzeczy czyni, że w pewnym stopniu jesteśmy odpowiedzialni przed Bogiem. Już nie idziemy ulicą, czy nie wykonujemy różnych czynności naszego życia codziennego tak jak przeciętny człowiek tego świata. Bóg intensywnie oczekuje naszej odpowiedzi. Zarówno On, Pan Jezus i wszyscy prawdziwie wierzący pragną, abyście podjęli prawidłową decyzję. Tak jak Bóg, Chrystus i my sami, zrobimy wszystko co w naszej mocy, aby wam pomóc- Bóg nawet dał Swego Jedynego Syna, aby umarł za nas - w końcu wasze zbawienie zależy od decyzji podjętej w oparciu o waszą wolną wolę, aby pochwycić wielką Nadzieję, która została wam teraz dana.