11.3.5 Łamanie chleba

Poza modlitwą i czytaniem Biblii bardzo ważne jest regularne wypełnianie polecenia Chrystusa mówiącego o łamaniu chleba i piciu wina na pamiątkę Jego ofiary. "To czyńcie na moją pamiątkę" - polecił Jezus (Łk 22:19). Życzeniem Jezusa było, aby Jego następcy czynili to regularnie aż do Jego drugiego przyjścia, gdy Jezus będzie się znowu dzielił chlebem i winem z nami (1Kor 11:26; Łk 22:16-18).

Chleb reprezentuje ciało Chrystusa, które ofiarował na krzyżu, a wino Jego krew (1Kor 11:23-27). Wydaje się, że wcześni wierzący łamali chleb bardzo często (Dz 2:42,46). Prawdopodobnie raz w tygodniu (Dz 20:7). Jeżeli naprawdę kochamy Chrystusa, będziemy posłuszni Jego poleceniom (J 15:11-14). Jeżeli mamy prawdziwy, osobisty związek z Nim, naszym pragnieniem będzie, aby pamiętać o Jego ofierze tak, jak nas o to prosił i dlatego będziemy czerpać siły na wspomnienie chwalebnego zbawienia, które On osiągnął. Chwila zadumy nad Jego cierpieniami na krzyżu sprawi, że nasze troski nie będą miały znaczenia w porównaniu z tymi, którym musiał sprostać nasz Pan.

Łamanie chleba jest przede wszystkim czynione na pamiątkę. Nic magicznego nie dzieje się, gdy ma ono miejsce. Jest odpowiednikiem święta Paschy w ramach Prawa Mojżeszowego (Łk 22:15). Był to sposób, za pomocą którego pamiętano o wybawieniu ich z Egiptu. Bóg dokonał wybawienia przez Mojżesza nad Morzem Czerwonym. Liturgia łamania chleba nawiązuje do naszego zbawienia od grzechu przez Chrystusa, które stało się możliwe na krzyżu, a z którym połączyliśmy się przez chrzest. Przestrzeganie tego polecenia powinno być czynnością, którą chętnie wykonujemy.

Fizyczne łamanie chleba i picia wina - to okazanie miłości Chrystusa do nas i wszystko co dotyczy zbawienia staje się realne. Łamanie chleba raz na tydzień jest oznaką zdrowego stanu duchowego. Jeżeli ktoś nie może tego czynić razem ze współwyznawcami prawdy, powinien to robić sam. Nie ma usprawiedliwienia dla niepodporządkowania się temu poleceniu. Powinniśmy dołożyć wszelkich starań, aby mieć zawsze zapas chleba i wina przeznaczonego dla tej liturgii, a w skrajnych okolicznościach nawet ich brak nie powinien przeszkodzić nam w pamiętaniu Chrystusa we wskazany sposób, najlepiej jak potrafimy. Jezus użył "owocu winnego krzewu" (Łk 22:18), dlatego też i my powinniśmy używać czerwonego, gronowego wina.

Przyjęcie symbolu ofiary i cierpień Chrystusa jest największym honorem, jakiego może dostąpić kobieta lub mężczyzna. Przyjmowanie ich niegodnie oznacza blu"nierstwo, ponieważ "ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie. ... Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie ciała i krwi Pańskiej" (1Kor 11:26,27). Liturgia łamania chleba powinna odbywać się w czasie i miejscu, gdzie przepływ myśli nie będzie zakłócony. Można to robić wcześnie rano lub pó"no wieczorem, w sypialni lub innym odpowiednim miejscu. Dalej mówi się nam "Niech przeto człowiek baczy na siebie samego spożywając ten chleb lub pijąc z tego kielicha" (1Kor 11:28). Powinniśmy wobec tego skupić się na ofierze Chrystusa, być moż#191;e czytając zapisy Ewangelii mówiące o Jego ukrzyżowaniu zanim przyjmiemy te symbole. jeżeli wykonamy to prawidłowo, nasza własna świadomość zbliży się do Chrystusa.

Odpowiedni porządek liturgii łamania chleba wygląda następująco: -

1. Modlitwa - proszenie Boga o pobłogosławienie tego spotkania; aby otworzył nam nasze oczy na Jego Słowo; pamiętanie o potrzebach innych wierzących; chwalenie Boga za Jego miłość, zwłaszcza za pokazaną w Chrystusie i modlitwa dotycząca innych spraw.

2. Czytanie Biblii zgodnie z podanymi w "Towarzyszu Biblii" rozdziałami na dany dzień.

3. Przemyślenia nad tym, czego możemy nauczyć się z przeczytanych rozdziałów lub przeczytanie napomnienia - nauki biblijnej, która prowadzi nas do celu naszej liturgii - pamiątki Chrystusa.

4. Przeczytanie 1Kor 11:23-29.

5. Chwila samozastanowienia.

6. Dziękczynienie za chleb.

7. Łamanie chleba i spożycie małego kawałka.

8. Dziękczynienie za wino.

9. Spożycie małego łyku wina.

10. Modlitwa kończąca.

Cała liturgia powinna trwać około godziny.