11.1 Wprowadzenie

Chrzest daje nam nadzieję na wieczne życie w Królestwie Bożym. Im bardziej w to wierzymy i doceniamy pewność tej nadziei, tym bardziej widoczne stają się odpowiedzialności, które spoczywają na nas. Odnoszą się one do życia, jakie powinien prowadzić ten, kto ma nadzieję, że otrzyma Boską naturę (2P 1:4), faktyczny związek z Jego imieniem (Ap 3:12), poprzez stanie się doskonałym pod każdym względem.

Wyjaśniliśmy w Rozdziale 10.3, że po chrzcie poświęcamy życie stałemu ukrzyżowywaniu złych pragnień naszej natury (Rz 6:6 ). Jeżeli nie staramy się tego czynić, wówczas nasz chrzest pozbawiony jest znaczenia. Powinien mieć miejsce tylko wtedy, kiedy osoba przygotowana jest do zaakceptowania odpowiedzialności wypływających z nowego życia po chrzcie.

W czasie chrztu nasz stary, naturalny sposób życia umiera i w przenośni wskrzeszeni jesteśmy z martwych z Chrystusem. "Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych (w czasie chrztu), szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem ... zadajcie więc śmierć temu ... lubieżności ... nieczystości ... chciwości" (Kol 3:1-5). Po chrzcie poświęcamy się życiu, w którym patrzymy na wszystko z boskiej, niebiańskiej perspektywy, myśląc o niebiańskich (tzn duchowych) sprawach, zamieniając nasze ziemskie ambicje na ambicje pokonania naszych cielesnych skłonności i w związku z tym będziemy mogli wejść do Królestwa Bożego.

Skłonnością ludzkiej natury jest okazywanie entuzjazmu dla posłuszeństwa Bogu jedynie od czasu do czasu, Bóg często ostrzega przed tym. Mówiąc o swoich poleceniach nakazuje: "aby w czyn wprowadzać moje nakazy, które gdy człowiek zachowuje, dzięki nim żyje" (Ez 20:21). Jeżeli jesteśmy świadomi poleceń Boga i zaczniemy je przestrzegać, w czasie chrztu powinniśmy przyjąć na siebie obowiązek prowadzenia życia wypełnionego posłuszeństwem im.