11.2 Świętość

"Święty, Święty, Święty jest Jahwe Zastępów" (Iz 6:3). Potrójny nacisk na ten werset jest jednym z wielu fragmentów, które kładą nacisk na świętość Boga. "Świętość" oznacza "oddzielenie" - zarówno oddzielenie od nieświętych rzeczy jak i oddzielenie w duchowe życie. Prosi się nas, abyśmy byli "więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane" (Ef 5:1 ). Dlatego też "w całym postępowaniu staniecie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: "Świętymi bąd"cie, bo Ja jestem święty" (1P 1:15,16-Kpł 11:44)".

Naturalny Izrael wezwany został z Egiptu i poprzez chrzest w Morzu Czerwonym stał się "ludem świętym" (Wj 19:6). Po naszym chrzcie członkowie duchowego Izraela również otrzymują "święte wezwanie" (2Tm 1:9). Po chrzcie "wydajemy się w niewolę świętości" (Rz 6:19,22 i kontekst).

Ponieważ świętość jest tak ważną częścią istnienia Bożego, musi ona być główną troską wszystkich tych, którzy starają się być "naśladowcami Boga". Jeżeli tego dokonamy, będziemy "uczestnikami swojej (Jego) świętości", kiedy otrzymamy Jego naturę (Hbr 12:10; 2P 1:4). Tak więc bez świętości w tym życiu, wierzący nie może "zobaczyć Pana" (Hbr 12:14) - tzn. że nie będzie mógł on zobaczyć Boga i odnieść się do Niego, przebywając z Nim w Królestwie, jeżeli pozbawiony był on świętości w tym życiu.

Otrzymanie tak wielkiej nadziei oznacza, że powinniśmy oddzielić się od świata, który nas otacza, a tej nadziei nie posiada. Powinniśmy oddzielić się w wieczność dzielenia boskiej natury. Nasze "oddzielenie" nie powinno być czymś, co odczuwane jest jako nam narzucone, ponieważ (oddzielenie się nasze) "w" przybliżenie się do wyniosłego wezwania i nadziei powinno być czymś naturalnym, co odczuwamy jako oddzielenie od spraw tego świata, który opanowany jest przez zasady cielesne.

Teraz rozważymy niektóre z tych rzeczy, jakie powinniśmy odczuwać jako oddzielające nas od , a następnie w Rozdziale 11.3 będziemy mówić o tym, co powinno nas przybliżać (oddzielać w).