ARASÖZ 28 : Çarmıha Gerilme

Hıristiyanlıkta, İsa Mesih’in bir çarmıhta öldürüldüğüne yaygın olarak inanılmaktadır. Ama yine de, İngilizce İncillerde normal olarak ‘çarmıh’ şeklinde tercüme edilen Yunanca sözcük ‘stauros’ , aslında bir kazık ya da sırık anlamına gelir. Gerçekten, çarmıh sembolü muhtemelen putperest kaynaklıdır. Bu, yukarı kaldırılmış ellerin, güçlü yakarışa (Lam. 2:19 ; 1 Tim 2:8 ; 2 Chron. 6:12,13 ; Ps. 28:2) ilâveten Tanrı’nın pekiştirilmiş olan vaatlerinin bir sembolü olduğu da (Ez. 20: 5,6,15 ; 36:7 ; 47:14) dikkate alındığında; Mesih’in çarmıha iliştirilme şekli olarak, elleri ve kolları bir çarmıh formunda yana uzatılmış olmaktan çok, kafasının üstüne kaldırılmış durumda öldüğüne uymaktadır. İsa; İsrailliler çölde iken bronz yılan bir sırık üzerinde (Musa tarafından) nasıl yukarı kaldırıldıysa, ölümü anında kendinin de aleni olarak öyle yukarı kaldırılması gerektiğini söyledi (Jn. 3:14); böylece o çarmıhı sırıkla birleştirdi.

Roma katolik kilisesi, çarmıha (haç) gizemli büyük bir önem atfeder. Bu İncilsel destekten tamamıyla yoksundur. Bu, çarmıhın bir tılsım, Tanrı’nın bizimle olduğuna ilişkin fiziksel bir belirti olması ile sonuçlanır. İnsanlar bir çarmıh imajı (haç) taşımak ya da düzenli olarak haç işareti yapmakla, Tanrı’nın onlarla olacağı kanısına kapılırlar. Bu, sadece fetişçiliktir. Çarmıhın gerçek gücü, çarmıhın fiziksel şeklinin anımsanmasından çok, bizim inanç ve vaftizim vasıtasıyla Mesih’in ölümü ile birleşmemiz yoluyladır. Şüphesiz bunların ilkinin yapılması, sonrakinden daha kolaydır.