ARASÖZ 13 : Biz Hangi Öz İle Diriltiliriz?

Sonsuz yaşam ve Tanrının özüne değiştirilme’nin karar gününden sonra imanlılara bahşedileceğini gösterdik. Mesih ilk önce yargılamasında sorumlu olanları diriltecek ve o zaman onlar bir araya geldikten sonra onları yargılayacaktır. Ölümsüzlük özü ödülünün yargılamada verileceği göz önüne alınırsa, bundan diriltilenlerin hepsinin her şeyden önce ölümlü özde oldukları sonucu çıkar. Eğer onlar ölümsüz bedenler ile diriltilirlerse, o zaman ödülleri dağıtmak üzere bir yargı kürsüsü için hiçbir neden yoktur.

Biz Tanrı’nın Egemenliği’ne yargılama kürsüsünden hemen sonra gireriz (Mt. 25:34). Bu nedenle imanlılar Tanrı’nın egemenliğine yargılamadan önce girmezler. "Et ve kan Tanrı’nın egemenliğini miras alamaz…(onun için) biz hepimiz değiştirileceğiz… Çünkü bu çürüyen (varlığımız) çürümezliği ve bu ölümlü (varlığımız) ölümsüzlüğü giyinmelidir" (1 Cor. 15: 50,51,53). Özdeki, ölümlülükten ölümsüzlüğe bu değişimin, Tanrı’nın egemenliğine gireceğimiz yer gözönüne alındığında, yargılama kürsüsünde meydana geleceği sonucu ortaya çıkar.

Bununla beraber, esinlendirilen havari Pavlus, çoğu kez ‘yaşamdan diriliş’ anlamında ‘diriliş’ten - yargılamadan sonra sonsuz yaşamı edinecek olan doğru kişinin dirilişi - söz etmektedir. Şüphesiz o şunu anlamıştır ki, "hem doğru ve hem de doğru olmayan için ölümden bir diriliş olacaktır" (Acts 24:15). O, şunun da farkındadır: "Onlar mezarlarından çıkacaklar. İyilik yapmış olanlar yaşam’a dirilecekler; kötülük yapmış olanlar da lânet’e dirilecekler (Jn. 5:29).

Pavlus, kendi iyimser yolundan bu ‘diriliş’ten söz ettiğinde çoğu kez ‘yaşama diriliş’ten söz eder gibi görünmektedir. Doğru olan mezarından yaşama dirilişe gelecektir - yerden ortaya çıktıktan sonra onlar yargılanacaklar ve o zaman sonsuz yaşamı alacaklardır. Tüm bu süreç, ‘yaşama dirilmek’tir. Mezardan dışarı gelmek ile yaşama dirilmek arasında bir farklılık vardır. Pavlus, Hıristiyan hayatı yaşamak üzere kendi çabalarından söz eder: "Ne yapıp edip ölümden dirilişe erişebilmeliyim" (Phil. 3:11). Çünkü o herhangi bir şekilde karar günü vereceği hesap sonucu diriltileceğinden emin idi. O, dirilişi elde etmeye çabaladı ki o zaman bunun anlamı, burada ‘diriliş’in, (sonsuz) ‘yaşama diriliş’i ifade ettiği’dir.

Sonsuz yaşama diriliş anlamındaki diriliş’in (krş. Lk. 14:14) diğer örnekleri, şunları içermektedir: Lk. 20:35 ; Jn. 11:24 ; 1 Cor. 15: 21,42 ; Heb. 11:35 ; Rev. 20:6. Ps. 17:15’ de Davut, uyandığı anda ödülüne ulaşacağından söz etmektedir. O, bir yargılamanın olacağını bilmesine karşın, aynı diriliş görüşüne sahipti. Diriliş deyiminin, 1 Cor. 15’in açıklanmasına yardım ettiği 1 Cor. 15:52’deki gibi kullanımı, "ölüler çürümez olarak dirilecek". ‘Ölüler’ deyiminin bazen (özellikle 1 Cor. 15’de) karar günü sonsuz yaşama ulaşmak üzere diriltilecek olan doğru kişilerin ölüsünü ifade ettiği hususu önemlidir (1 Cor. 15: 13,21,35,42 : 1 Thes. 4:16 ; Phil. 3:11 ; Rev. 14:13 ; 20: 5,6).

1 Thes. 4: 16,17 Mesihin geri gelişi ile bağlantılı olayları şu şekilde listelemiştir:

1. Mesih görünür şekilde geri döner.

2. Ölüler dirilir.

3. O anda yaşamakta olan sorumluluk sahipleri, yargılanmak için alınacaklar.

Sonsuz yaşamın bahşedilmesi, bu beraberce toplanma’dan sonradır (Mt. 25: 31-34 ; 13: 41-43). Bu nedenle, dirilişin bir araya gelme’den önde geldiği göz önüne alınırsa, ölümsüzlük, hemen dirilişte verilemez. Tüm doğru kişilerin aynı anda ödüllendirileceğini gösterdik (Mt. 25:34 ; Heb. 11: 39,40). Eğer ölümsüzlük dirilişte bahşedilecekse, dirilişin yaşayan sorumluların bir araya gelmesinden önce olacağı gözönüne alındığında, bu mümkün değildir.

Yine de zaman kavramımızın çok insanca olduğuna dikkat edilmelidir; ki Tanrı buna hiç bağlı kalmaz. Mesih’in geri geleceği zaman civarında ortaya çıkacak olayların belli bir oluş sırası üzerinde çalışmaya gayret etmek şeklinde çok ileri gitmek mümkündür. Diriliş ve yargı kürsüsünde ölümsüzlüğe değiştirilişimiz olayları şu şekilde ortaya çıkacağı tanımlanmaktadır: "bir anda, göz açıp kapayıncaya kadar" (1 Cor. 15: 51,52). Zorunlu olarak, Mesih’in geri gelişi esnasında zaman, en azından yargılanacak olanlar için, zorunlu olarak farklı boyutlara gidecektir. Yargılanma sorumluluğu taşıyan herkesin, yargılama kürsüsünde kendi yaşamlarının bir hesabını verecekleri ve yargıç Efendimiz İsa ile kendi yargılarını bir parça tartışacakları hususu, yaygın bir İncil kuralıdır (Mt. 25:44 ; Ecc. 3:17 ; 12:14 ; Lk. 12: 2,3 ; 19:23 ; Ez. 18: 21,22 ; 1 Tim. 5: 24,25 ; Rom. 14: 11,12). Çok sayıda sorumlu kişi olacağına göre, zaman kavramının askıya alınacağını ya da bir an evvel hepimiz yine de bireysel olarak yargılanalım diye geniş ölçüde yoğun hale getirileceğini varsaymak zorundayız. Bu aşamada; tüm diriliş ve yargılama süreci ‘bir anda, göz açıp kapayıncaya kadar’ ortaya çıkacak şekilde zamanın yoğunlaştırılacağı gözönüne alındığında, diriliş’ten, doğrulara sonsuz yaşamın verilme vasıtası olarak söz edilmesi hususu anlaşılabilir. Yine de bunun nedeni, mezardan yargı kürsüsüne transferimizdeki sürat ve ondan sonra Tanrı’nın inayetiyle ölümsüz duruma geçme’dir. Ayetlerdeki daha önceden tartıştığımız, İncil’in sonsuz yaşamın, dirilişten çok yargı kürsüsünde bahşedileceğini öğrettiğine ilişkin gerçek halen durmaktadır. Bu nedenle, 1 Thes. 4:16’de doğru kişilerin yargılanmaya bir borazan sesiyle çağrılacaklarından söz edilirken; 1 Cor. 15:52’de aynı borazan’dan onlara ölümsüzlük verilmesiyle bağlantılı olarak söz edilmektedir. Bu, Pavlus’un dirilişle yargı kürsüsünde kabul edilmenin neden aynı olduğunu düşündüğünü de açıklar (örneğin, Phil. 1:23).