Dygresja 33: Przykład celebracji chrztu

Aby naświetlić w jaki sposób przyjęcie chrztu powinno być prawidłowo wykonane, podajemy zapis cerebracji chrztu, jakiej dokonano przez Christadelphian w Hartlepol w Anglii w sobotę popołudniu w listopadzie 1990 roku. Jednakże należy zwrócić uwagę, że chrzest jest głównie zanurzeniem pod wodę po uprzednim wyrażeniu skruchy i wiary w Ewangelię. Celebracja jest dodatkiem jedynie po to, aby ukazać jak ważne jest to wydarzenie. Porządek celebracji był następujący:

Modlitwa wstępna

Przeczytanie Listu do Rzymian rozdz. 6

Kilka słów na temat chrztu (niżej wydrukowane; prawdziwe nazwiska zmienione)

Modlitwa

Zanurzenie osoby w basenie

Modlitwa

Kilka słów na temat chrztu

Nie ma wątpliwości, że dzisiejszy dzień jest najważniejszy w życiu Dave; za kilka chwil zanurzy się pod wodą i w pełni wynurzy się "w Chrystusie", nasieniu Abrahama, któremu dano chwalebne obietnice, składające się na Ewangelię, a które teraz odnoszą się i do niego.

Prostota tego aktu może być zwodnicza. Jednakże Dave i wszyscy z nas tutaj w pełni wierzymy, że zanurzenie w wodzie utożsami go ze śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa, o których czytamy w Liście do Rzymian rozdział 6 w 3-5:

"Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierci? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno poprzez podobne zmartwychwstanie".

Przez kilka chwil spróbujmy sobie wyobrazić scenę zmartwychwstania Jezusa, ponieważ Dave gdy wychodzi z wody utożsamia się z Jezusem wstającym z martwych.

Możemy sobie wyobrazić świeżość i ciszę nocnego powietrza i chwalebne uczucie nowego życia w Jezusie. Z pewnością widział światła Jerozolimy migotające w oddali; ludzie tam byli zupełnie nieświadomi cudu jaki wydarzył się tak blisko nich. Człowiek wstał z martwych do nowego życia.

Tak samo gdy Dave będzie wychodził z wody, świat wokół nas nie będzie zdawał sobie sprawy z chwalebnej rzeczy, jaka się wydarzyła. Wszystko co zauważą, jeżeli w ogóle będą patrzeć, to grupę mężczyzn i kobiet, którzy idą do basenu i jeden z mężczyzn zanurza drugiego. Ale tak jak aniołowie ucieszyli się ze zmartwychwstania Jezusa tak i teraz, choć tego nie widzimy, cieszą się aniołowie z grzesznika, który wyraża skruchę.

W Liście do Rzymian 6 czytamy, że "wkraczamy w nowe życie'- radość, którą posiada teraz Dave powinna mu towarzyszyć, gdy kroczy przez swoje życie. Jak czytaliśmy, nie będzie on już niewolnikiem grzechu, ale Boga, wykonując jego wolę, jak to zostało objawione w Biblii. Pokusą jest rozumowanie, że pragniemy wolności dla siebie, ale służąc sobie nie jesteśmy wolni. Jesteśmy niewolnikami grzechu. Dave zmienia w tej chwili Pana, aby służyć Bogu. Czasami będzie się wydawać, że ograniczenia związane z naszym nowym życiem są zbyt ciężkie, by je unieść i będziemy odczuwać pokusę, aby uwolnić się od nich. Jeżeli jednak tak zrobimy, nie będziemy wolni. Będziemy znowu służyć grzechowi.

W pierwszym Liście do Koryntian 10:1,2 Paweł wyjaśnia, że przejście przez wody chrztu można porównać do przejścia Izraela przez wody Morza Czerwonego. Może to być osnową dla kilku przypowieści, z których wiele możemy się nauczyć. Izraelici byli niewolnikami w Egipcie, prowadzili bezsensowne życie, ciężko pracowali w niewolnictwie i czcili bożki Egiptu. Doświadczając przeciwności życiowych wzywali Boga, aby umożliwił im ucieczkę, mimo że prawdopodobnie sami nie wiedzieli w jaki sposób im odpowie.

W odpowiedzi Bóg posłał Mojżesza, aby wyprowadził ich z Egiptu przez Morze Czerwone i przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Izrael w Egipcie znajdował się w podobnej sytuacji jak Dave i wszyscy ci, którzy mają przyjąć chrzest. Teraz Dave został przyprowadzony nad brzeg Morza Czerwonego. Gdy przejdzie przez wodę, nie znajdzie się natychmiast w Ziemi Obiecanej Królestwa. Dołączy on do nas tutaj i pójdzie przez pustynię. Bóg prowadził Izrael przez pustynię, wysyłając anioła, który stale był z nimi, w dzień i w noc. Tak też każdy z nas ma anioła, który prowadzi go przez życie do zbawienie (Ps 34:7; Hbr 1:14).

Izrael codziennie żywił się manną, którą Jezus w J 6 interpretuje jako Słowo Boże. Gdyby nie jedli, wkrótce by pomarli na pustyni - nie było tam innego jedzenia. Właśnie dlatego bardzo polecamy "Towarzysza Biblii" - tabelę, która podaje fragment Biblii, jaki należy codziennie przeczytać tak, że Biblię czytamy codziennie. Bardzo istotne jest zaplanowanie sobie czasu w ciągu dnia, najlepiej o tej samej porze, aby czytać te rozdziały i zastanawiać się nad nimi.

W czasie wędrówki Izraelowi nie wolno było zbierać manny na kilka dni, ale wychodzić i zbierać codziennie. Nasze żywienie się Słowem powinno też być codzienne. Tak jak nie zapominamy o naszym naturalnym codziennym jedzeniu, powinniśmy podjąć wysiłek, aby codziennie żywić się Słowem Boga. Job powiedział, że: "w sercu słowa ust jego chowam mówiąc o słowach Boga".

Izrael pił ze strumienia, który wypłynął z uderzonej skały; w 1Kor 10 dowiadujemy się że reprezentuje to Chrystusa.

Powinniśmy pić i jeś56;ć za przykładem Jezusa, co możemy czynić łamiąc chleb i pijąc wino na pamiątkę co tydzień. Powinno być naszym naturalnym pragnieniem spotykać się z innymi, którzy dzielą naszą nadzieję. Podróżny na pustyni skorzystałby z każdej okazji , aby spotkać drugiego podróżnika i przedyskutować wszelkie możliwe problemy, podzielić się doświadczeniem. Tak też my na pustyni życia tego niegodziwego świata, powinniśmy starać się, aby być ze sobą w kontakcie. Często takie spotkania nie są możliwe, w takim stopniu jakbyśmy tego sobie życzyli. Powinniśmy jednak korzystać z każdej okazji, aby być w kontakcie np. pisząc list, czytając gazetę itp.

Mówiliśmy o odpowiedzialności nowego życia. Błędne było by odniesienie wrażenia, że po wykonaniu pewnych rzeczy, takich jak czytanie Biblii codziennie, Bóg będzie musiał nas wynagrodzić. Przyjemnością jest dla Boga, Jego wolą, przekazanie nam Królestwa jako daru, a nie zapłaty za nasze uczynki (Rz 6:23). Błędem byłoby uczucie, że przyjęcie chrztu jest czymś wskazanym, ponieważ da nam to pewną szansę wejścia do Królestwa. Prawda, miłość Boga i zwycięstwo Chrystusa, dają większą pewność. Bóg naprawdę chce, abyśmy Dave i my wszyscy tutaj, znale"li się w Królestwie. Fakt ten jest tak chwalebny, że musimy sobie stale przypominać, że jest to prawda i w świetle tego powinniśmy odpowiedzieć na miłość Boga.

Kiedy Izrael wyszedł z Morza Czerwonego, zapanowała wielka radość; Mojżesz śpiewał swoją pieśń a ludzie cieszyli się. Psalm 105:35-41 wyraża to, ukazując, że Bóg dostarczył wszystko, co potrzebowali w swojej podróży:-

"Pożarły one całą trawę w ich kraju i zjadły płody na ich roli (Egipt), pobiły wszystkich pierworodnych w ich ziemi, pierwociny całej ich siły. A tamtych (Izrael) wyprowadził ze srebrem i złotem i nie było słabego w Jego pokoleniach. Egipcjanie byli radzi z ich wyjścia bo lęk ich ogarniał przed nimi. Chmurę rozpostarł niczym przykrycie i ogień, by świecił wśród nocy. Prosili i przywiódł przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba, rozdarł skałę i spłynęła woda, popłynęła w pustynię jak rzeka".

Radość ta jest naszą radością, twoich przyszłych braci i sióstr, którzy są świadkami twojego chrztu. Jest to radość Boga, Jezusa i aniołów, którzy intensywnie obserwują nas w tym czasie. Podtrzymują tę nadzieję i radość "do samego końca" tak abyśmy mogli razem kroczyć w Królestwie.

Teraz przejdziemy do szatni a następnie do basenu...