10.1 Doniosłość przyjęcia chrztu

Już kilka razy w poprzednich rozdziałach nadmienialiśmy o tym, jak ważne jest przyjęcie chrztu, które jest ostatecznym krokiem posłuszeństwa Ewangelii. W Liście do Hebrajczyków 6:2 mowa jest o chrzcie, jako jednej z podstawowych nauk. Rozważamy to dopiero teraz, ponieważ prawdziwy chrzest ma miejsce dopiero po prawidłowym zrozumieniu podstawowych prawd, które zawiera Ewangelia. Zakończyliśmy nasze rozważania, jeżeli więc naprawdę chcecie mieć swój udział w wielkiej nadziei, którą daje Biblia przez Jezusa Chrystusa, wówczas chrzest staje się absolutną koniecznością.

"Zbawienie bierze początek od Żydów" (J 4:22) w sensie, że obietnice mówiące o zbawieniu dane były jedynie Abrahamowi i jego nasieniu. Mogą one również obejmować nas, jeżeli staniemy się nasieniem przez chrzest w Chrystusa (Ga 3:22-29).

Jezus wyra"nie powiedział swoim następcom: "Id"cie na cały świat i głoście Ewangelię, (która zawarta jest w obietnicach danych Abrahamowi - Ga 3:8) wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony" (Mk 16:16). Zwróćmy uwagę na słowo "i", jak widzimy sama wiara w Ewangelię nie da nam zbawienia; chrzest nie jest dodatkiem w wierze chrześcijańskiej; jest to ważny warunek wstępny do zbawienia. Nie można powiedzieć, że sam chrzest nas zbawi; musi po nim nastąpić życie wypełnione posłuszeństwem słowu Bożemu. Jezus podkreśla to mówiąc "Zaprawdę, zaprawdę powiadam Ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego" (J 3:5).

Słowo "z (greckie "wyłaniać się") wody" odnosi się do wyłonienia się, wyjścia osoby z wody chrztu; po tym musi narodzić się ponownie z ducha. Jest to stale trwający proces "ponownie do życia powołani ... dzięki słowu Boga" (1P 1:23). Tak więc, przez nasze stałe reagowanie na słowo Ducha narodzeni jesteśmy w duchu (zob. Rozdział 2.2).

Ochrzczeni jesteśmy "w Chrystusa" (Ga 3:27); w Jego imię (Dz 19:5; 8:16; Mt 28:19). Zwróćmy uwagę, że chrzest przyjmujemy w Chrystusa - nie Christadelphian czy inną organizację, stworzoną przez ludzi. Bez chrztu nie jesteśmy "w Chrystusie" i dlatego nie obejmuje nas jego zbawcze dzieło (Dz 4:12).

Piotr podaje przypowieść mówiącą o tym. Porównuje on arkę z czasów Noego do Chrystusa, pokazuje, że tak jak arka zbawiła Noego i jego rodzinę od sądu, który objął grzeszników, tak i chrzest w Chrystusa zbawi wierzących od wiecznej śmierci (1P 3:21). Noe wchodząc do arki porównywany jest do nas, wchodzących w Chrystusa przez chrzest. Wszyscy ci, którzy znajdowali się poza arką zostali unicestwieni przez potop; przebywanie obok arki czy przyja"ń z Noem, nie miały znaczenia. Jedyną drogą do zbawienia jest i było znalezienie się w Chrystusie/ arce. Widać wyra"nie, że ponowne przyjście, czego pierwowzorem była arka (Łk 17:26,27) jest bliskie (zob. Dodatek 3). Wejście do Chrystusa/ arki przez chrzest jest więc sprawą bardzo pilną. Słowa nie są w stanie opisać tej potrzeby. Biblijny typ (nawiązanie, przykład) wejścia do arki w czasie Noego bardziej to oddaje.

Wcześni chrześcijanie posłuszni byli poleceniu Chrystusa, aby iść na cały świat głosić Ewangelię i chrzcić. Zapisane jest to w Dziejach Apostolskich. Dowód na to, jak ważny jest chrzest, znajdujemy, gdy zwrócimy uwagę na zapis podkreślający słowo: natychmiast; ludzie przyjmowali chrzest po zaakceptowaniu Ewangelii (np. Dz 8:12, 36-39; 9:18; 10:47; 16:15). Można zrozumieć takie podkreślenie, gdy pojmiemy, że bez chrztu nasze poznanie Ewangelii jest właściwie daremne, chrzest jest bardzo istotnym, koniecznym krokiem do wejścia na drogę prowadzącą do zbawienia. W niektórych przypadkach natchniony zapis podkreśla, że pomimo wielu ludzkich powodów opó"niania chrztu i wielu trudności związanych z wykonaniem tego aktu, ważne jest, aby ludzie podjęli każdy wysiłek, by pokonać to wszystko, z pomocą Boga.

Strażnik więzienia w Filippi chciał się zabić, gdy nastąpiło trzęsienie ziemi, całkowicie niszczące twierdzę, której pilnował. Wię"niowie mogli uciec - kosztowało by go to życie. Wówczas to jego wiara w Ewangelię stała się faktem tak bardzo, że "tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą ... i natychmiast przyjął chrzest" (Dz 16:33). Jeżeli ktokolwiek by miał powody, aby opó"niać swój chrzest, to właśnie on. Najgro"niejsze trzęsienie ziemi w Grecji od 3000 lat, wię"niowie, którzy mogli uciec i widmo egzekucji za zaniedbanie, które wisiało nad jego głową, a jednak wyra"nie widział on to, co stało się najważniejsze w całym jego życiu i wiecznym przeznaczeniu. Pokonał on problemy stworzone przez otaczający świat (tj. trzęsienie ziemi), presję zawodową i nerwową sytuację, w której się znalazł - i przyjął chrzest.

Wielu z tych, którzy się wahają z przyjęciem chrztu może brać przykład z tego człowieka. To, że mógł on dokonać takiego aktu wiary, jest wystarczającym dowodem na to, że posiadł szczegółową znajomość Ewangelii, ponieważ tylko tak rzeczywista, prawdziwa wiara ma swoje "ródło w Słowie Boga (Rz 10:17 por Dz 17:11).

Dzieje Apostolskie 8:26-40 podają, że dworzanin etiopski badał Biblię, gdy jechał swoim wozem przez pustynię. Spotkał Filipa, który wyjaśnił mu Biblię, mówiąc też o konieczności przyjęcia chrztu. Musiało wydawać się niemożliwością, aby być posłusznym poleceniu przyjęcia chrztu na pustyni. Jednakże Bóg nie dawałby poleceń, gdyby wiedział, że ludzie nie mogą ich wykonać. "W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę" tzn. oazę, gdzie przyjęcie chrztu stało się możliwe (Dz 8:36). To wydarzenie daje odpowied" na bezpodstawne sugestie, że chrzest przez zanurzenie miał mieć miejsce tylko tam, gdzie było dużo wody, gdzie był do niej łatwy dostęp. Bóg zawsze pozwoli nam znale"ć realistyczny sposób by być posłusznym Jego poleceniom.

Apostoł Paweł otrzymał od Chrystusa dramatyczne widzenie, które tak podziałało na jego świadomość, że "natychmiast ... został ochrzczony" (Dz 9:18). Na pewno kusiło go, by odłożyć chrzest, gdy myślał o swojej pozycji i karierze czekającej go w Judaizmie. Ale ta wschodząca gwiazda żydowskiego świata podjęła natychmiastową i prawidłową decyzję, aby przyjąć chrzest i otwarcie wyprzeć się swego poprzedniego życia. Pó"niej powiedział o swoim wyborze przyjęcia chrztu "ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę ... wyzułem się ze wszystkiego (tego co kiedyś uważał za zysk) i uznaję je za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa ... zapominając o tym, co za mną (tym , czym było jego poprzednie życie żydowskie) a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wymarzonej mecie, nagrodzie" (Flp 3: 7,8,13,14).

Jest to język jakim posługuje się lekkoatleta, który usiłuje zerwać taśmę na mecie. Taka koncentracja umysłowych i fizycznych starań powinna charakteryzować nasze życie po przyjęciu chrztu. Należy zrozumieć, że chrzest jest początkiem wyścigu do Królestwa Bożego; nie jest to znak zmiany kościoła i wiary, ani też nie jest to pasywne rozpoczęcie zrelaksowanego życia pełnego łatwego wypełnienia kilku mgliście podanych zasad chrześcijańskich. Chrzest łączy nas ze stale posuwającym się do przodu sensem ukrzyżowania i zmartwychwstania Jezusa (Rz 6: 3-5) - życie pełne ostatecznego dynamizmu w każdym jego punkcie.

Jako już zmęczony, duchowo triumfujący stary człowiek, Paweł mógł powiedzieć "Temu widzeniu z nieba nie mogłem się sprzeciwić" (Dz 26: 19). Tak jak to było prawdą dla Pawła, tak i jest to prawdą dla tych, którzy zostali prawidłowo ochrzczeni: chrzest jest decyzją, której nikt nigdy nie żałuje. Przez całe życie będziemy mieli świadomość, że dokonaliśmy prawidłowego wyboru. Jest niewiele ludzkich wyborów, których możemy być tak pewni. Należy udzielić poważnej odpowiedzi na pytanie "Dlaczego nie miałbym przyjąć chrztu?"