Dygresja 28: Krucyfiks

W chrześcijaństwie szeroko rozprzestrzeniona jest wiara, że Jezus został zabity na krzyżu. Jednakże greckie słowo "stauros", które zwykle tłumaczone jest jako "krzyż" w angielskich Bibliach, naprawdę znaczy słup. W gruncie rzeczy symbol krucyfiksu ma prawdopodobnie pogańskie pochodzenie. Najprawdopodobniej Chrystus umarł z rękoma podniesionymi nad głową a nie rozpiętymi w kształcie krzyża. Ponieważ podniesione ręce są symbolem potwierdzonych obietnic Boga (Ez 20:5,6,15; 36:7; 47:14) jak i intensywnej modlitwy (Lm 2:19; 1Tm 2:8; 2Krn 6:12,13; Ps 28:2), którą Chrystus zanosił na krzyżu (Hbr 5:7). Powiedział on, że miedziany wąż został wywyższony na słupie, kiedy Izrael przebywał na pustyni, tak też i on będzie publicznie wywyższony w czasie swojej śmierci. Tak więc kojarzył on "krzyż" ze słupem (J 3:14).

Kościół katolicki nadał krzyżowi wielkie, tajemnicze znaczenie. Nie ma to absolutnie, żadnego biblijnego uzasadnienia. Wynikiem tego jest to, że krzyż stał się talizmanem, fizycznym znakiem tego, że Bóg jest z nami. Ludzie zaczęli odczuwać, że przez noszenie krucyfiksu czy regularne żegnanie się, Bóg będzie z nimi. Jest to tylko znak; rzeczywista moc krzyża następuje przez nasz związek ze śmiercią Chrystusa przez wiarę i chrzest a nie przez fizyczny znak krzyża. Łatwiej jest oczywiście podporządkować się znakowi krzyża niż utożsamiać się ze śmiercią Chrystusa.