9.4 Jezus jako nasz przedstawiciel

Jak widzieliśmy ofiary zwierzęce nie były całkowitymi przedstawicielami grzesznych ludzi. Jezus był naszym przedstawicielem, będąc pod każdym względem "upodobniony do braci" (Hbr 2:17). "Za wszystkich zaznał śmierci" (Hbr 2:9). Kiedy popełniamy grzech - np. złościmy się - Bóg może nam przebaczyć "w Chrystusie" (Ef 4:32). Dzieje się tak, ponieważ Bóg może porównać nas z Chrystusem, człowiekiem takim jak my, który był kuszony do grzechu np. aby się złościć, lecz który pokonał każdą pokusę. Dlatego też Bóg może przebaczyć nam nasz grzech- złość - ponieważ jesteśmy w Chrystusie, obejmuje nas jego sprawiedliwość. To, że Chrystus jest naszym przedstawicielem jest w związku z tym środkiem, za pomocą którego Bóg może nam pokazać Swoją łaskę, utrzymując równocześnie Jego własne zasady prawości.

Gdyby Jezus zamiast posiadania całkowicie ludzkiej natury był Bogiem, nie mógłby być naszym przedstawicielem. Jest to następny przykład obrazujący prowadzenie jednego błędnego poglądu do drugiego. Właśnie z tego powodu teologowie rozwinęli wiele skomplikowanych wyjaśnień śmierci Chrystusa. Popularnym poglądem głoszonym przez chrześcijańskich odstępców jest to, że grzechy człowieka spowodowały, iż stał się dłużnikiem Boga, z czego sam nie mógł się wypłacić. Wówczas Chrystus zmazał dług każdego wierzącego swoją krwią, którą przelał na krzyżu. Wielu głosicieli Ewangelii ujęło to tak: "To tak jakbyśmy byli postawieni szeregiem pod murem, aby rozstrzelał nas diabeł. Wówczas wkroczył Jezus; diabeł zastrzelił go zamiast nas, tak więc jesteśmy teraz wolni".

Tak wypracowane teorie nie mają żadnego poparcia biblijnego. Zachodzi jawna sprzeczność polegająca na tym, że jeżeli Chrystus umarł zamiast nas, wówczas my nie powinniśmy umrzeć. Ponieważ my mamy nadal ludzką naturę, musimy umrzeć. Zbawienie od grzechu i śmierci będzie dane w czasie sądu, kiedy otrzymamy nieśmiertelność. Nie otrzymaliśmy jej w czasie śmierci Chrystusa. Śmierć Chrystusa pokonała diabła (Hbr 2:14), a nie odwrotnie: diabeł zabił go.

Jeżeli Chrystus spłacił dług swoją krwią, nasze zbawienie staje się czymś, co możemy oczekiwać, że jest nam należne. Fakt, że zbawienie jest darem danym nam z łaski i przebaczenia Boga, zatraci się, gdy będziemy rozumieć, że ofiara Chrystusa to spłata długu. Wydaje się również, że rozzłoszczony Bóg uspokoił się, gdy zobaczył fizyczną krew Jezusa. Jednak w czasie naszej skruchy tym, co Bóg widzi, jest Jego Syn, nasz przedstawiciel, którego staramy się naśladować, a nie łączyć się z krwią Chrystusa jak z talizmanem. Wiele chrześcijańskich hymnów i pieśni zawiera niewiarygodną ilość fałszywych doktryn w tym wypadku. Większość fałszywych doktryn wtłaczana jest do umysłów ludzi przez muzykę a nie racjonalne biblijne pouczenie. Musimy być czujni, aby nie poddawać się takiemu praniu mózgu.

Proste słowa "Chrystus umarł za nas" (Rz 5:8) zostały rażąco błędnie zrozumiane i nie znaczą iż Chrystus umarł zamiast nas. Zachodzi wiele powiązań pomiędzy Listem do Rzymian 5 a Pierwszym Listem do Koryntian 15 (np. w 12 = 1Kor 15:21; w17 = 1Kor 15:22). Cytatowi: Chrystus umarł za nas (Rz :8) odpowiada cytat "Chrystus umarł za nasze grzechy" (1Kor 15:3). Jego śmierć nastąpiła po to, aby utorować drogę do uzyskania przebaczenia za nasze grzechy; w tym właśnie sensie "Chrystus umarł za nas". Słowo "za" niekoniecznie znaczy "zamiast". Chrystus umarł "za nasze grzechy" a nie "zamiast" nich. Dlatego właśnie Chrystus może "wstawiać się" za nami (Hbr 7:25) nie "zamiast" nas. Słowo "za" również nie oznacza "zamiast" w Hbr 10:12 i Ga 1:4.