9.6 Sabat

Jedno z najbardziej rozpowszechnionych kontynuacji pomiędzy obecnymi praktykami chrześcijańskimi a Prawem Mojżeszowym jest utrzymywanie sabatu. Niektórzy utrzymują, że powinniśmy przestrzegać żydowski sabat dokładnie tak jak on zdefiniowany jest w Prawie. Wielu innych odczuwa, że chrześcijanie powinni mieć specjalny dzień tygodnia, w którym odprawiali by praktyki religijne i który często określają jako niedzielę. Pierwszą rzeczą, którą należy wyjaśnić jest to, że sabat był ostatnim dniem tygodnia, kiedy to Bóg odpoczął po 6 dniach tworzenia (Wj 20:10,11). Ponieważ niedziela jest pierwszym dniem tygodnia nie jest rzeczą prawidłową traktowanie tego dnia jako sabatu. Sabat był specjalnym "znakiem między Mną (Bogiem) a nimi (Izraelem), aby poznano, że Ja jestem Jahwe, który ich uświęca" (Ez 20:12). Jako taki nigdy nie miał na celu obowiązywania wśród pogan (nie - Żydów). Jak widzieliśmy przez śmierć Chrystusa na krzyżu przestało obowiązywać Prawo Mojżeszowe, tak ze teraz nie ma potrzeby, aby przestrzegać sabatu czy też jakiegokolwiek innego święta np. dnia śmierci Chrystusa (Kol 2:14-17). Wcześni chrześcijanie, którzy powrócili do utrzymania czystości Prawa Mojżeszowego np. Sabatu, opisani są przez Pawła jako powracający "do tych bezsilnych i nędznych żywiołów, pod których niewolę znowu chcecie się poddać? Zachowujecie dni (np. sabat) święta nowiu i lata (żydowskie święta). Obawiam się o was: czy się dla was nie trudziłem na próżno" (Ga 4:9-11). Jest to poważne napomnienie tych, którzy próbują utrzymać sabat jako drogę do zbawienia. Jasne jest, ze przestrzeganie sabatu jest nieistotne dla zbawienia: "Bo jeden różność czyni między dniem a dniem (tzn. znaczenie duchowe) a drugi każdy dzień zarówno sądzi; każdy niech będzie dobrze upewniony w zamyśle swoim. Kto przestrzega dnia, Panu przestrzega; a kto nie przestrzega dnia, Panu nie przestrzega" (Rz 14:5,6).

Właśnie dlatego zrozumiałe jest, że nie czytamy o wczesnych wiernych, którzy nie przestrzegali sabatu. W gruncie rzeczy odnotowane jest, że spotykali się oni w pierwszym dniu po sabacie tzn. w niedzielę. "W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zabraliśmy się na łamanie chleba... " (Dz 20:7). Na fakt, że było to szeroko rozpowszechnioną praktyką, wskazuje nawoływanie Pawła do wierzących w Koryncie, aby dokonali zbiórki "pierwszego dnia tygodnia" (1Kor 16:2) tzn. w czasie ich regularnych spotkań w tym dniu. Wszyscy wierzący określeni są jako kapłani (1P 2:9) - którzy zwolnieni są z przestrzegania sabatu (Mt 12:5).

Jeżeli mamy przestrzegać sabat, musimy to robić prawidło; wcześniej ukazaliśmy jak fatalne w skutkach jest przestrzeganie częściowe Prawa Mojżeszowego, skutkiem tego jest nasze potępienie (Ga 3:10). Zbawienie następuje przez przestrzeganie prawa Chrystusa a nie Prawa Mojżeszowego. Izraelowi nie pozwolono wykonywać żadnej pracy w sabat. "Ktokolwiek zaś pracowałby w tym dniu, ma być ukarany śmiercią". Również komentowano: "Nie będziecie rozpalać ognia w dniu szabatu w waszych mieszkaniach" i dlatego nie wolno im było przygotowywać pożywienia w tym dniu (Wj 35:2,3; 16:23). Człowiek, który zebrał drewno w dniu sabatu, przypuszczalnie po to, by rozpalić ogień, ukarany został śmiercią (Lb 15:32-36).

Wyznania, które głoszą, że przestrzeganie sabatu obowiązuje ich członków, powinny wobec tego ukarać tych członków śmiercią, gdy nie przestrzegają sabatu. Nie powinno być żadnego gotowania żywności czy używania ognia pod jakąkolwiek postacią np. korzystania z samochodów, używania systemów ogrzewczych itd. Dzisiejsi ortodoksyjni Żydzi są tu przykładem. Pozostają w swoich domach cały dzień, opuszczają go tylko w celach religijnych. Osobiście nie gotują, nie prowadzą środków transportu itp. Większość chrześcijan, którzy utrzymują, że przestrzegają sabatu, dalecy są od tego.

Często utrzymuje się, że przestrzeganie sabatu było jednym z dziesięciu przykazań danych Mojżeszowi i że podczas gdy pozostałe Prawa Mojżeszowe przestały obowiązywać, pozostał obowiązek przestrzegania 10 przykazań. Adwentyści Dnia Siódmego widzą różnicę pomiędzy "moralnym prawem" dziesięciu przykazań a tzw. prawem ceremonialnym, które jak to oni wierzą, zostało unieważnione przez Chrystusa. Pismo św. nie mówi o takim rozróżnieniu. Wcześniej ukazaliśmy, że stare przymierze odnosi się do Prawa Mojżeszowego, które zostało zastąpione na krzyżu nowym przymierzem. Można wykazać, że dziesięć przykazań, które zawierają przykazanie dotyczące sabatu, było częścią starego przymierza, zniesionym przez Chrystusa:-

- Bóg "oznajmił wam Izraelowi" swe przymierze, gdy rozkazał wam (Izraelowi) pełnić dziesięć przykazań i napisał je na dwóch tablicach kamiennych (Pwt 4:13). Należy zwrócić uwagę, że przymierze to oparte na dziesięciu przykazaniach zawarte zostało pomiędzy Bogiem a Izraelem a nie poganami dnia dzisiejszego.

- Mojżesz wszedł na górę Horeb, aby otrzymać tablice kamienne, na których Bóg wypisał dziesięć przykazań. Pó"niej Mojżesz powiedział "Bóg nasz, Jahwe, zawarł z nami przymierze na Horebie" (Pwt 5:2) tzn. przez te dziesięć przykazań.

- W tym czasie Bóg "napisał na tablicach słowa przymierza; Dziesięć Słów" (Wj 34:28). To samo przymierze zawierało szczegóły tzw. prawa ceremonialnego (Wj 34:27). Jeżeli nadal utrzymujemy, że przestrzeganie przymierza jest koniecznością, musimy również przestrzegać każdego szczegółu, całego Prawa, ponieważ są one również częścią tego samego przymierza. Widzimy więc, że niemożliwością jest wykonanie tego.

- W Liście do Hebrajczyków 9:4 mówi się o "tablicach Przymierza". Dziesięć przykazań spisanych było na tablicach kamiennych, które zawierały "(Stare) Przymierze".

- Paweł nawiązuje do tego przymierza mówiąc, że jest "utrwalone literami w kamieniu". Określa je jako "posługiwanie śmierci... posługiwanie potępieniu... Okazało się w ogóle bez chwały to" (2Kor 3:7-11). Przymierze związane z dziesięcioma przykazaniami z pewnością nie może dać żadnej nadziei na zbawienie.

- Chrystus "skrócił zapis dłużny obciążający nas nakazami, co było naszym przeciwnikiem" (Kol 2:14) na krzyżu. Nawiązuje to do zapisanych dziesięciu przykazań na kamiennych tablicach przez Boga. Paweł mówi podobnie: "Prawo... umarliśmy... według przestarzałej litery" (Rz 7:6). Prawdopodobnie nawiązuje do liter dziesięciu przykazań, które zostały spisane na kamiennych tablicach.

- Tylko jedno z dziesięciu przykazań określone jest jako "prawo" w Liście do Rzymian 7:8: "Z przykazania tego czerpiąc podnietę, grzech wzbudził we mnie wszelakie pożądanie. Bo gdy nie ma prawa, grzech jest w stanie śmierci". Poprzednie wersety w Rz 7:1-7 kładą nacisk na to, że "Prawo" zostało unieważnione przez śmierć Chrystusa. "Prawo" więc zawiera 10 przykazań.

W świetle tego jasne jest, że Stare Przymierze i "Prawo" zawierały dziesięć przykazań. Ponieważ zostały one zniesione przez Nowe Przymierze, przestało obowiązywać dziesięć przykazań. Jednakże dziewięć z dziesięciu przykazań zostało powtórzonych conajmniej duchowo w Nowym Testamencie. Numery: 3,5,6,7,8 i 9 można znale"ć w Pierwszym Liście do Tymoteusza 1, a numery 1,2 i 10 w Pierwszym Liście do Koryntian 5, ale nigdy nie powtórzono czwartego przykazania dotyczącego sabatu w Nowym Testamencie jako nas obowiązującego.

Następujący wykaz fragmentów dokumentuje w jaki sposób dziewięć przykazań zostało powtórzonych w Nowym Testamencie:

Pierwsze -Ef 4:6; 1J 5:21; Mt 4:10

Drugie -1Kor 10:14; Rz 1:25;

Trzecie -Jk 5:12; Mt 5:34,35;

Piąte -Ef 6:1,2; Kol 3:20;

Szóste -1J 3:15; Mt 5:21;

Siódme -Hbr 13:4; Mt 5:28

Ósme -Rz 2:21; Ef 4:28;

Dziewiąte -Kol 3:9; Ef 4:25; 2Tm 3:3;

Dziesiąte -Ef 5:3; Kol 3:5.