3.5 Obietnica dana Dawidowi

Dawid tak jak Abraham i wielu i innych, którzy otrzymali obietnice Boże, nie miał łatwego życia. Wychował się jako najmłodszy syn w dużej rodzinie w Izraelu 1000 lat p.n.e. i oznaczało to pilnowanie owiec i załatwianie poleceń, swoich starszych, raczej zajętych braci (1Sm 15-17). W tym właśnie czasie osiągnął taki poziom wiary w Boga, jakiego niewielu ludziom w ogóle udało się osiągnąć.

Nadszedł dzień, kiedy Izrael musiał stawić czoła ostatecznemu wezwaniu swojego agresywnego sąsiada, Filistyńczyków; Wezwano ich, aby ktoś z nich walczył z ogromnym Goliatem, zwycięzcą filistyńskim, a zrozumiałe było, że ten kto zwycięży walkę, będzie panował nad pokonanymi. Przy pomocy Boga Dawid pokonał Goliata, używając procy, czym zdobył sobie większą popularność niż ich król (Saul), "a zazdrość jest nieprzejednana jak Szoel" (Pn 8:6), słowa, które stały się prawdą w związku z Saula pó"niejszym prześladowaniem Dawida przez następne 20 lat, gdy gonił go jak szczura przez pustynię południowego Izraela.

W końcu Dawid stał się królem i aby okazać wdzięczność za miłość Boga do niego podczas jego życia na pustyni, postanowił, że zbuduje Bogu świątynię. Bóg odpowiedział, że syn Dawida, Salomon, zbuduje świątynię, a Bóg chce zbudować Dawidowi dom (2Sm 7:4-13). Następnie daje mu szczegółową obietnicę, w której powtórzone zostaje wiele z tego, co zostało powiedziane Abrahamowi, a co również zawierało kilka innych szczegółów:-

"Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. Lecz nie cofnę od niego mojej życzliwości, jak ją cofnąłem od Saula, twego poprzednika, którego opuściłem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki" (w.12-16).

Na podstawie poprzednich naszych badań oczekiwalibyśmy, że "nasieniem" jest Jezus. Jego opis jako Syna Boga (2Sm 7:14) potwierdza to jak i potwierdza to szereg innych odniesień w innych częściach Biblii:-

- "Ja jestem... Potomstwo Dawida" powiedział Jezus (Ap 22:16).

- "Jest to Ewangelia o Jego Synu (Jezusie) - pochodzącym według ciała z rodu Dawida" (Rz 1:3).

- "Z jego to potomstwa (Dawida) stosownie do obietnicy wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa" (Dz 13:23).

- Anioł powiedział dziewicy Marii w związku z jej synem Jezusem: "Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca" (Łk 1:32,33). Mowa tutaj o obietnicy w 2Sm 7:13, że Jezus będzie nasieniem Dawida.

Gdy nasienie stanowczo utożsamione jest już z Jezusem, kilka szczegółów nabiera ważności:-

- "Wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności... on będzie Mi synem". "Potomstwo z ciebie zrodzone posadzę na twoim tronie" (2Sm 7:12,14; Ps 132:10,11). Jezus, który był nasieniem, miał być dosłownym, cielesnym następcą Dawida, a Bóg miał być jego ojcem. Mogło to się jedynie dokonać przez dziewicze narodziny, jak to opisano w Nowym Testamencie - Matką Jezusa była Maria, potomek Dawida (Łk 1:32), ale nie miał ojca, który by był człowiekiem. Bóg w cudowny sposób podziałał na łono Marii przez Ducha Świętego tak, że poczęła Jezusa. Anioł powiedział: "Dlatego też święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym" (Łk 1:35). "Dziewicze narodziny" były jedynym sposobem w jaki obietnica dana Dawidowi mogła się w prawidłowy sposób wypełnić.

- "On zbuduje dom imieniu memu" (2Sm 7:13), ukazuje, że Jezus zbuduje świątynię Bogu - zarówno dosłownie jak i duchowo. Ezechiel 40-48 opisuje jak w czasie Milenium (pierwsze tysiąc lat Królestwa Bożego po powrocie Jezusa na ziemię), zostanie zbudowana świątynia w Jerozolimie. "Dom" Boga jest tam, gdzie On chce zamieszkać. W księdze Izajasza 66:1,2 powiedziane jest, że będzie mieszkał w sercach ludzi, którzy są pokorni Jego Słowu. Jezus wobec tego buduje duchową świątynię dla Boga, aby w niej zamieszkać, składa się ona z prawdziwie wierzących. Opis Jezusa jako kamienia węgielnego świątyni Boga (1P 2:4-8), a chrześcijan jako kamieni świątynnych (1P 2:5) są tutaj warte przytoczenia.

- "Ja utwierdzę tron Jego królestwa na wieki... Przede Mną dom twój (Dawida) i twoje Królestwo... Twój tron będzie utwierdzony na wieki" (2Sm 7:13,16 por Iz 9:6,7). Królestwo Chrystusa będzie wobec tego oparte na izraelskim królestwie Dawida; oznacza to, że przyszłe Królestwo Boga będzie ponownym ustanowieniem Królestwa Izraela - zobacz rozdział 5.3. Aby wypełnić te obietnice, Chrystus musi panować na "tronie" Dawida lub w miejscu władzy. Było to dosłownie w Jerozolimie. Jest to drugi dowód na to, że Królestwo musi być ustanowione tutaj, na ziemi, aby wypełniły się obietnice.

- "Dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki" (2Sm 7:16), sugeruje, że Dawid będzie świadkiem ustanowienia wiecznego królestwa Chrystusa. Była to pośrednia obietnica, że zmartwychwstanie on w czasie powrotu Chrystusa tak, że na własne oczy ujrzy królestwo, które obejmie cały świat, a Jezus będzie królować nad nim z Jerozolimy.

Bardzo ważne jest zrozumienie tego, co zostało obiecane Dawidowi. Dawid radośnie nazywał to "przymierze wieczne... Czyż nie da rozwoju temu, co mi do zbawienia służy i każdemu pragnieniu?" (2Sm 23:5). Odnosi się to również do naszego zbawienia; radowanie się nimi powinno być także naszym pragnieniem. Ponownie uwidocznione zostaje, że nauki te są ważne. Tragedią jest, że chrześcijaństwo głosi doktryny, które zaprzeczają tym wspaniałym prawdom:-

- Jeżeli Jezus istniał przedtem fizycznie tj. istniał jako osoba zanim się urodził, obietnice, że Jezus będzie "nasieniem" Dawida, jego potomkiem, stają się nonsensem.

- Jeżeli Królestwo Boga będzie w niebie, Jezus wówczas nie może ustanowić ponownie izraelskiego królestwa Dawida, ani też nie może królować na "tronie" Dawida czy miejscu władzy. Rzeczy te miały miejsce dosłownie na ziemi, tak więc i ich ponowne ustanowienie musi dokonane być w tym samym miejscu.

Spełnienie się obietnic za czasów Salomona?

Syn Dawida Salomon, spełnił część obietnic danych Dawidowi. Wybudował świątynię dla Boga (1Krl 5-8), a królestwo jego prosperowało. Wszystkie narody wysyłały swoich przedstawicieli, aby oddali cześć Salomonowi (1Krl 10) i błogosławieństwem duchowym było korzystanie ze świątyni. Rządy Salomona w związku z tym wskazywały na o wiele większe wypełnianie się obietnic danych Dawidowi, które ujrzymy w królestwie Chrystusa.

Niektórzy twierdzą, że obietnice dane Dawidowi, zostały w całości spełnione w Salomonie, ale przeczy temu:-

- Bogaty dowód nowotestamentowy, który wykazuje, że: "nasieniem" był Chrystus, a nie Salomon.

- Królestwo "nasienia" miało trwać na wieki. Salomona nie trwało.

- Dawid uznał, że obietnice dotyczyły życia wiecznego, co wyklucza jakiekolwiek powiązania z jego najbliższą rodziną: "Czy niepodobnie postępuje Bóg z moim domem? Albowiem przymierze wieczne zawarł ze mną" (2Sm 23:5).

- Nasieniem Dawida jest Mesjasz, zbawiciel od grzechów (Iz 9:6,7; 22:22; Jr 33:5,5,15; J 7:42). Salomon pó"niej odwrócił się od Boga (1Krl 11:1-13; Ne13:26), przez swoje małżeństwo z tymi, których nie obejmowała nadzieja Izraela.