3.3 Obietnica dana Noemu

W miarę postępu historii ludzkości po czasach Adama i Ewy, człowiek stawał się coraz bardziej niegodziwy. W końcu cywilizacja stała się tak moralnie zdegenerowana, że Bóg zdecydował się zniszczyć ten system z wyjątkiem Noego i jego rodziny (Rdz 6:5-8). Kazano mu zrobić arkę, w której on i przedstawiciele wszystkich zwierząt żyli w czasie, gdy świat niszczony był przez potop. Istnieje dużo naukowych dowodów, aby wierzyć, że taka powód" miała dosłownie miejsce, poza wyra"nym opisem tego w Piśmie Świętym. Zwróćmy uwagę, że ziemia (tzn. dosłownie planeta) nie została zniszczona a jedynie niegodziwi ludzie, którzy na niej żyli: "Wszystkie istoty poruszające się na ziemi z ptactwa, bydła i innych zwierząt i ze wszystkich jestestw, których było wielkie mnóstwo na ziemi wyginęły, wraz ze wszystkimi lud"mi" (Rdz 7:21). Jezus (Mt 24:37) i Piotr (2P 3:6-12) obydwaj widzieli w sądzie świata Noego podobieństwa do tego, co się wydarzy, gdy Chrystus po raz drugi przybędzie na ziemię. W związku z tym niegodziwość ludzi z czasów Noego odpowiada dzisiejszemu światu, który bliski jest ukarania w czasie powrotu Chrystusa.

Z powodu wielkiego popełniania grzechu przez człowieka i programu samozniszczenia, w który ta planeta uwikłała się, pojawiło się wierzenie nawet wśród chrześcijan, że ziemia zostanie zniszczona. Wierzenie takie ukazuje całkowity brak zrozumienia podstawowego przesłania Biblii. - Bóg zajmuje się sprawami tej planety i wkrótce Jezus Chrystus powróci, aby ustanowić Królestwo Boże tutaj na ziemi. Jeżeli człowiekowi będzie wolno zniszczyć tę planetę wówczas obietnice te nie będą mogły być dotrzymane. Warte rozważenia dowody na to, że Królestwo Boże BĘDZIE na ziemi, podane są w części 4:7 i rozdziale 5. Na razie następujące cytaty powinny wystarczyć, by udowodnić, że Ziemia i system słoneczny nie zostaną zniszczone:-

- "jak ziemię, którą ugruntował na wieki" (Ps 78:69)

- "a ziemia trwa po wszystkie czasy" (Koh 1:4)

- "słońce i księżycu... wszystkie gwiazdy świecące... nieba najwyższe... On bowiem nakazał i zostały stworzone, utwierdził je na zawsze, na wieki; nadał im prawo, które nie przeminie" (Ps 148:3-6).

- "Bo kraj się napełni znajomością Jahwe na kształt wód, które przepełniają morze" (Iz 11:9; L 14:21) - trudne jeśli Bóg pozwoli, by ziemia została zniszczona. Ta obietnica jeszcze się nie spełniła.

- "On Bóg, który ukształtował i wykończył ziemię, który ją mocno osadził, który nie stworzył jej bezładną, lecz przysposobił na mieszkanie" (Iz 45:18). Gdyby Bóg stworzył ziemię tylko po to, by ujrzeć ją zniszczoną, wówczas Jego dzieło byłoby daremne.

Ale już w Księdze Rodzaju Bóg obiecał to wszystko Noemu. Gdy zaczął żyć na nowo w nowym świecie utworzonym przez potop, wówczas widocznie Noe bał się, że może nastąpić inny całkowity kataklizm. Gdy tylko zaczynało padać po potopie, musiały mu takie myśli przychodzić do głowy. Tak więc Bóg zawarł z nim przymierze (kilka obietnic), mówiących, że takie coś już się nie wydarzy: -

"Ja, Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; (zwróć uwagę na podkreślenie słowa "Ja" - Bóg zwrócił się do śmiertelnego człowieka, aby mu dać obietnicę!); Tak, że nigdy nie zostanie już zgładzona żadna istota żywa wodami potopu i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię" (Rdz 9:9-12).

Przymierze to zostało potwierdzone tęczą;

"Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną i ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem ... To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną i wszystkimi istotami, jakie są na ziemi" (Rdz 9:13-17).

Jest to wieczne przymierze pomiędzy Bogiem, a lud"mi i zwierzętami ziemi, wynika więc z tego, że ludzie i zwierzęta muszą żyć na ziemi zawsze. Samo to jest dowodem na to, że Królestwo Boże będzie na ziemi, a nie w niebie.

Obietnica dana Noemu jest więc podstawą Ewangelii Królestwa; ukazuje ona jak uwaga Boga skierowana jest na tę planetę i, że on ma wieczny cel, jeżeli o nią chodzi. Nawet w gniewie pamięta o litości (Ha 3:2), a miłość Jego jest taka, że troszczy się nawet o zwierzęta, które stworzył (1Kor 9:9 por Jon 4:11).