DODATEK 4: SPRAWIEDLIWOŚĆ BOGA

Opiekując się studentami Biblii, w czasie rozmów z nimi często przed zakończeniem kursu pojawia się kilka pokrewnych sobie pytań. Skupiają się one wokół sprawiedliwości Boga. Oto kilka przykładów:

"To niesprawiedliwe, że nie każdy powołany jest przez Boga, aby poznać Ewangelię."

"Dlaczego Bóg pozwolił zgrzeszyć Adamowi i Ewie sprowadzając cierpienie i trudności w życiu bilionom ich potomków?"

"Dlaczego wybrał Bóg Izrael jako swój lud w Starym Testamencie, a nie dał szansy każdemu?"

Każdy z nas będzie się spotykał z takimi problemami na jakimkolwiek stopniu związku z Bogiem się znajdziemy. Mimo że trudno jest znale"ć odpowied" na te pytania, nie powinno to opó"niać naszej odpowiedzi na wezwanie Boga. Tak jak i o drugim przyjściu Chrystusa, nie otrzymamy pełnych, dokładnych i jasnych odpowiedzi na wszystkie takie pytania. Dwa tysiące lat temu człowiek zawołał: "Wierzę, zarad" memu niedowiarstwu!" (Mk 9:24). Wszyscy mamy tak rozdwojoną osobowość; część nas wierzy, a drugą część można nazwać niedowiarstwem, desperacko potrzebującą Bożej pomocy, aby milczeć. Kilka dni czy tygodni przed przyjęciem chrztu, jest to stan emocjonalny, który człowiek bardzo często odczuwa i w pewnym stopniu powraca on przez całe nasze życie.

Nasze "niedowiarstwo" często przyjmie formę pytań do Boga, takie jak te powyżej. Podstawową rzeczą, jakiej musimy być świadkami jest to, iż nie do pomyślenia jest, żeby oskarżać Boga, że jest niesprawiedliwy. Jeżeli tak czynimy, sądzimy Boga wszechmocnego na podstawie naszej percepcji. Twierdzimy, że gdybyśmy my byli Bogiem, postępowalibyśmy inaczej, niż czyni to Bóg. Jednym z największych upadków ludzkości jest niedocenienie skrajnej grzeszności człowieka i krańcowej prawości Boga. Jeżeli Bóg nie jest całkowicie prawy, można powiedzieć, że nie ma moralnego kryterium w całej egzystencji. Nie ma więc absolutnie żadnej prawdziwej koncepcji prawości czy nieprawości. Cała idea religii ("ponowne wiązanie się") z Bogiem jest więc bezcelowa. Tak jak dzieci reagują przeciwko dorosłym w ramach swojej własnej ograniczonej percepcji i paradygmatach rozumowania, tak też i dzieci Boga czynią ze swoim Ojcem. Poza tym takim jak pies jest dla człowieka, takim człowiek jest dla Boga. Jeremiasz kwestionuje drogi Boga, ale czyni to usiłując zrozumieć głębiej Boga, którego akceptuje jako całkowicie prawego. "Sprawiedliwość jest przy Tobie, Jahwe, ilekroć chcę dochodzić praw u Ciebie." (Jr 12:1 por Ps 89:19,34,39,52).

Sugerowanie, że Bóg może być niesprawiedliwy kryje w sobie założenie, że mamy pewne prawa, a Bóg w jakiś sposób je pogwałca. Fakt, że Bóg był naszym stwórcą, a jest tym, który podtrzymuje istnienie oznacza, że my nie mamy żadnych praw. Stale żyjemy w Jego łasce, nie tylko wtedy, kiedy grzeszymy. "Prawa człowieka" to koncepcja wymyślona przez ludzi, aby usprawiedliwiać siebie. Z niczym przyszliśmy na ten świat i z niczym odejdziemy. Wszystko to, czym jesteśmy i mamy jest całkowitym darem danym nam na krótki okres czasu, aby zobaczyć jak na niego odpowiemy. Jeżeli Bóg powoła nas do bliższego związku z Nim, powinniśmy z radością odpowiedzieć. Odmówić, uczynić tak, ponieważ inni nie zostali o to poproszeni, znaczy zranić Boga w jeden z najbardziej bolesnych sposobów.

Wszyscy jesteśmy zwierzętami z natury (Koh 3:18-20). Moglibyśmy zapytać "Dlaczego Bóg wybrał człowieka, żeby mieć z nim związek, a nie jakiekolwiek inne zwierzę?" Wyjaśnienia, nawet gdyby nam je dano najprawdopodobniej nie bylibyśmy w stanie zrozumieć. Taką samą prawdę możnaby powiedzieć o zapisie stworzenia w Księdze Rodzaju. Naukowe wyjaśnienie sposobu, w jaki Bóg stworzył materię i uporządkował ją w nieskończony cud, jakim jest nasz wszechświat, wykracza poza możliwości opisania przez naukę, którą dysponuje człowiek. Bóg wyraził więc akt stworzenia językiem, który może zaakceptować tylko osoba taka jak dziecko. To samo można powiedzieć o moralnych dylematach, które wypisaliśmy na początku tego Dodatku. Książka ta nakreśla to, co uczy Biblia odnośnie tych pytań. Nasz umysł nie jest naturalnie pokorny słowu Boga. Będziemy mieli trudności, żeby zaakceptować niektóre rzeczy w sposób w jaki Biblia je wyraża. Musimy uświadomić sobie, że jest to nasz problem, a nie Boga. Brakuje nam wiedzy o samych sobie, która jest niezbędna, aby zaakceptować fakt, że nasz sposób myślenia jest wadliwy i błędny. Musimy pogodzić się z faktem, że stoimy poważnie umysłowo niżej w porównaniu do Boga. Nasz sposób myślenia nie znajduje się jedynie o stopień niżej od Boga. Jest to całkowicie inny proces myślenia niż Jego. Właśnie dlatego prosi się nas, abyśmy przyjęli sposób myślenia - umysł Chrystusa, abyśmy nauczyli się od słowa Bożego doceniać jego sposób myślenia i dołożyli starań, aby stał się on naszym sposobem.

Wszyscy przyznajemy, że jest wiele elementów Bożego stworzenia, które są bardzo dobre. Istnieje widoczna koncepcja prawości, która emanuje od Stwórcy i objawiona jest w Jego stworzeniu. Problem polega na tym, że istnieją inne rzeczy w doświadczeniu człowieka, które są złe i negatywne. Właśnie to wywołuje pogmatwanie, jakim jest sprawiedliwość Boga.

Przykre to, że wielu wówczas wątpi w prawość Boga, a nawet w to, że On istnieje. Czy nie lepiej jest powiedzieć, że wierzymy, iż Bóg jest całkowicie dobry i prawy, tak jak to twierdzi On w swoim Słowie, a jedynie my mamy problemy ze zrozumieniem miejsca zła w jego stworzeniu.

"Rzeczy ukryte należą do Boga naszego, Jahwe, a rzeczy objawione do nas" (Pwt 29:29). Ewangelia nazywana jest tym "Co o Bogu można poznać" (Rz 1:19). Znaczy to, że jest o wiele więcej spraw, których nie można poznać. Są pewne prawdziwe zasady, które jasno widoczne są w słowie Boga; istnieje też wiele innych faset charakteru Boga, do których one prowadzą, ale istnieje też niezliczona ilość "niezgłębionych i ukrytych rzeczy" o drogach Bożych, do których nie mamy dostępu w tym życiu. Tak więc Paweł mógł powiedzieć, że w pewnym sensie znał Chrystusa i Boga, tak jak my możemy (2Tm 1:12; 2Kor 5:16; Ga 4:9; Hbr 10:30; 1J 2:13) zwłaszcza przez osobiste doświadczenia miłości Boga i odpowiadanie na nią (1J 4:7,8); ale w innym sensie znał on Chrystusa i Boga "po części" (1Kor 13:9,12), tęskniąc za powrotem Chrystusa "przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania. "(Flp 3:10).

Poprzez czytanie słowa Bożego coraz bardziej otwieramy się na prawość Boga i coraz bardziej będziemy tęsknić za nadejściem Jego Królestwa, kiedy to nareszcie Jego cechy charakterystyczne prawości zostaną otwarcie, fizycznie objawione w sposób, który wszyscy Jego ludzie radośnie zrozumieją i pokochają. W tym czasie całkowicie skończą się wszystkie nieszczęścia i niepokoje, które nękają dzieci Boga - intelektualne, moralne i fizyczne: "teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz. Teraz poznaję po części. Wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany" (1Kor 13:12,13).