2-9 چگونه غسل تعميد بشويم؟

يك نگرش فراگير وجود دارد كه عنوان مي‌كند تعميد، بويژه در مورد نوزادان، مي تواند با پاشيدن آب روي پيشاني آنان صورت بگيرد. اين روش با آنچه كه انجيل در مورد تعميد ضروري تلقي مي‌كند، مغايرت دارد.

واژه يوناني "baptizo" كه در انجيل "تعميد شدن" ترجمه شده است، به معني ريختن يا پاشيدن آب نيست؛ بلكه به معناي شستشوي كامل و مستغرق ساختن جسمي در درون يك مايع است (به فهرست لغت- معني رابرت يانگ و جيمز استرانگ رجوع نماييد). اين واژه در زبان يوناني قديم در مورد غرق شدن كشتي‌ها و فرو رفتن آنها در آب به كار ميرود. اين واژه همچنين در مورد فرو بردن لباس يا پارچه‌اي در رنگ مايع به منظور تغيير رنگ آن استفاده مي‌شود. براي تغيير رنگ پارچه يا لباس، مسلماً مي‌بايست آنرا بطور كامل در درون يك مايع غوطه‌ور كرد و پاشيدن رنگ بر روي آن قطعاً اثر لازم را به دنبال نخواهد داشت. آيه‌هاي زير نشان مي‌دهند كه فرو رفتن در آب روش صحيح تعميد است:

- "يحيي در اين هنگام هنوز به زندان نيافتاده بود. پس او نيز نزديك ساليم در محلي بنام عينون مردم را غسل تعميد مي‌داد چون در آنجا آب زياد بود." (يوحنا 3:23) اين مسئله نشان مي‌دهد كه براي تعميد آب زيادي لازم بود؛ چرا كه اگر با پاشيدن چند قطره آب اين عمل ميسر بود، آنگاه با يك سطل ميشد صدها نفر را تعميد داد. مردم به اين نقطه از ساحل رود اردن مي‌آمدند تا تعميد شوند، و اينطور نبود كه يحيي بتواند با يك بطري آب به سراغ آنها رفته و اينكار را انجام دهد.

- عيسي نيز بوسيله يحيي در رود اردن تعميد شد: "پس از تعميد عيسي از آب بيرون ‌آمد."(متي 16-3:13) واضح است كه تعميد وي بصورت فرو رفتن در آب بوده چرا كه او "بلند شد" و "از آب خارج شد". يكي از دلايل تعميد يافتن عيسي ايجاد الگويي مناسب براي پيروانش بود، بنابراين هيچ‌كس نمي‌تواند بدون تعميد شدن (تقليد از مسيح) مدعي پيروي از او باشد.

- به شكلي مشابه، فيليپ و آن مسؤول حكومتي اتيوپي "پس كالسكه را نگاه داشتند هر دو داخل آب رفتند و فيليپ او را تعميد داد. ولي از آب بيرون آمدند..." (اعمال رسولان 8:38،39) توجه داشته باشيد كه آن مرد زمانيكه واحه آب را مشاهده كرد، درخواست تعميد نمود: "نگاه كن! اين هم آب! آيا امكان دارد حالا غسل تعميد بگيرم؟" (اعمال رسولان 8:36) مي‌توان تقريباً مطمئن بود كه آن مرد بدون حداقل كمي آب (مثلاً يك بطري) به سفر در كوير دست نمي‌زد. پس اگر تعميد شدن با پاشيدن چند قطره آب ميسر بود، آن مرد نيازي به واحه پيدا نمي‌كرد.

- تعميد نوعي تدفين است (كولسيان 2:12)، پس با پوشش كامل انجام مي‌يابد.

- از تعميد به عنوان "شستن" گناهان ياد مي‌شود (اعمال رسولان 22:16). در آيات مكاشفه 1:5 و تيطوس 3:5 و دوم پطرس 2:22 و عبرانيان 10:22  و غيره تغيير كيش حقيقي به "شستن" تشبيه شده است. صحبت از شستن بيش از آن كه به پاشيدن آب نزديك شبيه باشد، به فرو رفتن در آب شباهت دارد.

در عهد عتيق شواهد مختلفي وجود دارد كه نشان مي‌دهند راه مقبول به منظور تقرب به درگاه خداوندي نوعي شستشو است.

كشيش‌ها مي بايست قبل از قربت به خدا از طريق اجراي مراسم مذهبي، در يك "وان" خاص شستشو مي‌كردند (لاويان 8:6؛ خروج 40:32). قوم بني‌اسرائيل براي تطهير خود از برخي ناپاكي‌ها (مثلاً تثنيه 23:11) كه نماد گناهان آنان بود، مي‌بايست خود را شستشو مي‌دادند.

مردي به نام نعمان كه از بيماري جذام رنج مي‌برد، براي شفا به درگاه خداوند بني‌اسرائيل توسل جست. او نماد فرد گناهكاري بود كه به سبب گناهان خويش در همين دنيا مرگ را تجربه مي‌كرد. بهبودي وي با فرو رفتن در آب رود اردن ميسر شد. او در ابتدا تصور مي‌كرد كه اين كار ساده نمي‌تواند مشكل وي را برطرف كند، و فكر مي‌كرد حتماً بايد كار دشوار و عجيبي براي خداوند انجام دهد، يا حداقل درآب رودي بزرگ و معروف همچون ابانه فرو رود. ما نيز به شكلي مشابه ممكن است تصور كنيم كه چنين كار ساده‌اي نمي تواند موجب رستگاري ما بشود. جذاب‌تر براي ما اينست كه تصور كنيم براي رستگاري بايد كارهاي بزرگي انجام داده و به كليساهاي معروفي (تشبيه به رود ابانه) بپيونديم تا نجات يابيم. ولي همين عمل ساده كه ما را با بني‌اسرائيل هم‌پيمان مي‌سازد، كافي است. پس از اينكه جسم نعمان در آب رود اردن فرورفت و "پوست بدنش مانند پوست بدن يك نوزاد، تره و تازه شد." (دوم پادشاهان 14-5:9).

بنابراين هيچ جاي شك و شبهه‌اي نبايد باقي مانده باشد كه "تعميد" به فرورفتن كامل در آب اطلاق مي‌شود، البته پس از درك پيام بنيادي كتاب مقدس. تعريف انجيل از تعميد هيچ اشاره‌اي به جايگاه و مقام فرد تعميددهنده نمي‌كند. تعميد فرو رفتن در آب پس از ايمان به تعاليم كتاب مقدس است، بنابراين از ديدگاه نظري هر شخصي قادر به تعميد خود نيز مي‌باشد. وليكن از آنجا كه تعميد فقط به سبب ايمان واقعي تعميدشونده در زمان تعميد به نظريات راستين مسيحيت داراي ارزش است، قطعاً توصيه مي‌شود كه تعميد توسط مومن راستين ديگري كه قبل از هر چيز قادر به ارزيابي سطح آگاهي تعميد شونده از تعاليم كتاب مقدس باشد، صورت بگيرد.

بدين سبب بين Christadelphians رسم است كه قبل از تعميد اشخاص با آنان به بحث مفصلي بپردازند. يك سري سؤالات، نظير آنچه كه در پايان هر فصل اين كتاب آمده، مي‌تواند محور چنين بحث‌هايي را تشكيل دهد. بارها اتفاق افتاده كه Christadelphians جهت كمك به شخصي كه مي‌خواهد تعميد شود، هزاران مايل راه پيموده‌اند. دست‌يابي حتي فقط يك فرد به بشارت زندگي ابدي تا اين حد ارزشمند است و به اين سبب است كه تعداد تازه‌كيشان براي ما اهميت چنداني ندارد. ما در برخوردمان به كيفيت بيش از كميت اهميت مي‌دهيم.