Dygresja 23: "Z nieba zstąpiłem"

"Albowiem chlebem bożym jest ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu ... z nieba zstąpiłem" (J 6:33, 38).

Słów tych i innych podobnych do tych, błędnie używa się, aby udowodnić, że Jezus fizycznie istniał w niebie przed narodzinami. Należy zwrócić uwagę na następujące fakty:

1. Trynitarze przyjmują te słowa dosłownie, aby udowodnić swój punkt widzenia. Jednakże jeśli chcemy przyjmować to dosłownie, oznacza to, że Jezus w jakiś sposób dosłownie spłynął z nieba. Nie tylko że Biblia zachowuje całkowite milczenie na ten temat, lecz i język mówiący o Jezusie, który został poczęty jako dziecko w łonie Marii, staje się wówczas pozbawiony znaczenia. W J 6:60 opisane jest nauczanie o mannie, jako "Trudna jest ta mowa" tzn. musimy zrozumieć, że użyty jest tu język przenośni.

2. W J 6 Jezus wyjaśnia w jaki sposób manna jest typem Jego Samego. Manna została przysłana przez Boga w sensie, że to Bóg był odpowiedzialny za stworzenie jej na świecie, ona nie spłynęła w sensie fizycznym z tronu Boga w niebie. Tak też i Chrystus, który przychodzi z nieba, musi być rozumiany w podobny sposób. On został stworzony na ziemi, poprzez oddziaływanie Ducha Świętego na łono Marii (Łk 1:35).

3. Jezus mówi, że "Chlebem, który Ja dam jest moje ciało" (J 6:51). Trynitarze twierdzą, że była to część "Boga" w Jezusie, która zstąpiła z nieba, ale Jezus mówi, że było to Jego "ciało", które było chlebem i zstąpiło z nieba. Podobnie utożsamia chleb z nieba ze sobą jako Synem człowieczym (J 6:62) nie "Bogiem - Synem".

4. W tym samym fragmencie w J 6 znajduje się obfity dowód na to, że Jezus nie jest równy Bogu. "Jak Mnie posłał żyjący Ojciec" (J 6:57) ukazuje, że Jezus i Bóg nie są równi; a fakt, że "Ja żyję przez Ojca" (J 6:57), trudno pogodzić ze współwiecznością, o której mówią trynitarze.

5. Należy zadać pytanie: "Kiedy i w jaki sposób Jezus "przyszedł" z nieba?". Trynitarze używają wersetu w J 6 aby "udowodnić", że Jezus przyszedł z nieba w czasie swoich narodzin, ale Jezus mówi o sobie jako tym: "który z nieba zstępuje" (w 33,50), tak jakby był to nieprzerwany proces. Mówiąc o darze Boga Jezusie, Chrystus powiedział: "Ojciec mój daje wam chleb" z nieba (w 32). W czasie, gdy Jezus wypowiadał te słowa, on już "zstąpił" w pewnym sensie, był przysłany przez Boga. Z tego właśnie względu mógł on mówić w czasie przeszłym: "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba" (w 51). Ale mówi on również o "zstępowaniu" jako chlebie z nieba w formie jego śmierci na krzyżu: "Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życia świata" (w 51). Jezus mówi więc tutaj o tym, że już zstąpił z nieba, zstępuje i jeszcze zstąpi w czasie śmierci na krzyżu. Powinno już to wystarczyć, aby udowodnić, że "zstępowanie" odnosi się do Boga objawiającego Siebie, a nie do narodzin Chrystusa. Udowadniają to wszystkie nawiązania starotestamentowe do Boga "zstępującego", gdyż mają one takie samo znaczenie. Bóg widział więc nieszczęście Swego ludu w Egipcie i "zstąpił", aby ich zbawić przez Mojżesza. Widział nasze poddaństwo grzechowi i "zstąpił" czy objawił się przysyłając Jezusa jako odpowiednika Mojżesza, aby wyprowadził nas z tej niewoli.