7.1 Proroctwa w Starym Testamencie mówiące o Jezusie

W Rozdziale 3 wyjaśniliśmy, że cel Boga dotyczący zbawienia skoncentrowany był wokół osoby Jezusa Chrystusa. Obietnice, które dał Ewie, Abrahamowi i Dawidowi, wszystkie mówiły o Jezusie jako ich dosłownym następcy. Rzeczywiście, cały Stary Testament nawiązuje i przepowiada nadejście Chrystusa. Prawo Mojżesza, któremu Izrael miał być posłuszny przed nadejściem Chrystusa, cały czas skoncentrowany było na nawiązywaniu do Chrystusa: "Prawo stało się dla nas wychowawcą, (który miał) prowadzić ku Chrystusowi" (Ga 3:24). Tak więc w czasie Paschy, baranek bez skazy musiał być zabity (Wj 12:3-6); przedstawiał on ofiarę Jezusa, "Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" (J 1:29; 1Kor 5:7). Poświęcane zwierzęta miały być bez skazy, gdyż wskazywało to na doskonały charakter Jezusa (Wj 12:5 por 1P 1:19).

Psalmy i proroctwa Starego Testamentu podają niezliczone proroctwa, mówiące o tym jaki będzie Mesjasz. Przede wszystkim koncentrują się na tym w jaki sposób Mesjasz umrze. Nie akceptowanie przez Judaizm Mesjasza, który umiera, może być wynikiem jedynie tego, że się nie zwraca uwagi na te proroctwa; niektóre z nich przedstawiamy poniżej:

Proroctwo w Starym Testamencie	Wypełnienie się w Chrystusie
"Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?" (Ps 22:1). "Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu. Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową: "Zaufał Panu, niechże go wyzwoli" (Ps 22:7-9)	Takie były właśnie słowa Jezusa na krzyżu (Mt 27:46). Izrael gardził Jezusem i wyszydził go (Łk 23:35; 8:53); potrząsali głowami (Mt: 27:39) i mówili tak gdy wisiał na krzyżu (Mt 27:43)
"Język mój przywiera do podniebienia ... Przebodli ręce i nogi moje" (Ps 22:15,16).	Wypełniło to się, gdy Chrystus miał pragnienie, gdy wisiał na krzyżu (J 19:28). Przebicie rąk i nóg odnosi się do fizycznej metody jakiej używano podczas ukrzyżowań.
"Moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię" (Ps 22:18).	Dokładne wypełnienie się tego proroctwa opisane jest w Mt 27:35.
Zwróć uwagę, że Psalm 22:22 cytowany jest jako odnoszący się do Jezusa w Liście do Hebrajczyków 2:12.
"Dla braci moich stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki. Bo gorliwość o twój dom mnie pożera" (Ps 69,8,9).	Opisane są tutaj dokładnie odczucia Chrystusa wyobcowania z żydowskich braci: i swojej własnej rodziny (J 7:3-5; Mt:12:47-49). Cytowane to jest w J 2:17.
"Dali mi jako pokarm truciznę a gdy byłem spragniony poili mnie octem" (Ps 69:21).	tak też się stało, gdy Chrystus był na krzyżu (Mt 27:34).
Cały rozdział Izajasza 53 jest godnym uwagi proroctwem śmierci Chrystusa i zmartwychwstania, każdy jego werset wypełnił się bez jednego błędu . Podajemy tylko dwa przykłady:
"Jak baranek na rze" prowadzony, jak owca nie ma wobec strzygących ją tak On nie otworzył ust swoich" (Iz 53:7).	Chrystus, baranek Boży pozostawał w milczeniu podczas swojej próby (Mt 27:12,14).
"Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi i w śmierci swej był (na równi) z bogaczem" (Iz 53:9).	Jezusa ukrzyżowano razem z niegodziwymi (przestępcami Mt 27:38) ale pochowany został w grobie bogatego człowieka (Mt 27:57- 60).

Trochę to dziwne, że Nowy Testament przypomina nam, że "prawo i proroctwa" Starego Testamentu są podstawą zrozumienia Chrystusa (Dz 26:22; 28:23: Rz 1:2,3; 16:25,26). Jezus sam ostrzegał, że jeżeli prawidłowo nie zrozumiemy "Mojżesza i proroków", nie będziemy mogli Go zrozumieć (Łk 16:31; J 5:46,47).

To, że prawo Mojżesza wskazywało na Chrystusa, a prorocy przepowiedzieli Go, powinno być wystarczającym dowodem na to, że Jezus nie istniał przed narodzeniem się. Fałszywa doktryna o fizycznym istnieniu Jezusa przed narodzeniem się, czyni nonsensem powtarzane obietnice, że będzie on nasieniem (potomkiem) Ewy, Abrahama i Dawida. Gdyby już istniał w niebie, w czasie tych obietnic, Bóg myliłby się obiecując tym ludziom potomka, który byłby Mesjaszem. Genealogia Jezusa podana w Mt 1 i Łk 3 pokazuje, iż Jezus miał rodowód, który sięgał tych ludzi, którym Bóg obietnice dawał.

Obietnica dana Dawidowi, a dotycząca Chrystusa nie pozwala na żadne fizyczne istnienie Jezusa w czasie, gdy obietnica ta była dawana: "wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności ... Ja będę Mu ojcem, a On będzie Mi synem" (2 Sm 7:12,14). Zwróć uwagę na użycie tutaj czasu przyszłego. Ponieważ Bóg będzie jego Ojcem, niemożliwe jest, aby Syn Boga już istniał w tym czasie, gdy obietnicę tę czyniono. To, że potomek ten "wyjdzie z twoich wnętrzności" pokazuje, że miał to być dosłowny fizyczny potomek Dawida. "Jahwe zaprzysiągł Dawidowi trwałą obietnicę ... Potomstwo z ciebie zrodzone posadzę na twoim tronie" (Ps 132:11).

Salomon był pierwszym spełnieniem się obietnicy, ale on już istniał w czasie, gdy obietnica ta była dana (2Sm 5:14), wobec tego główne wypełnienie się obietnicy danej Dawidowi dotyczące fizycznego potomka, który będzie synem Boga, musi odnosić się do Chrystusa (Łk 1:31-33) "wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą" (Jr 23:5) - tzn Mesjasza.

Podobnie czasu przyszłego użyto w innych proroctwach, dotyczących Chrystusa: "Wzbudzę im (Izraelowi) proroka spośród ich braci, takiego jak ty (Mojżesz)" (Pwt 18:18) cytowane jest w Dz 3:22,23, które określają, że prorok to Jezus. "Oto Panna pocznie i porodzi syna i nazwie Go imieniem Emmanuel" (Iz 7:14). Widać wyra"nie, że spełniło się to w narodzinach Chrystusa (Mt 1:23).