EK 1 : TEMEL İNCİL ÖĞRETİLERİNİN BİR ÖZETİ

1. TANRI

1.1 Tanrı denen kişisel bir varlık vardır;

1.3 O gerçek, bedensel bir varlık olup;

1.4 biz onun görüntüsünü taşırız.

1.5 Melekler O’nun habercileridir;

1.6 ki onlar günah işleyemezler;

1.7 çünkü Tanrı’nın özyapısını paylaşırlar.

1.8 İncilde öğretilen sadece tek varlık formu vardır - bedensel bir formda var oluş. Tanrı ve melekler bedensel bir formda bulunurlar.

1.9 Hıristiyan umudu, Mesih’in geri gelişinde bedensel bir formda Tanrı’nın özyapısının verilmesi olmalıdır.

2. TANRI’NIN RUHU

2.1 Tanrı’nın Ruhu; O’nun gücünü, nefesini ve belleğini ifade eder;

2.2 ki bunlarla O her şeyi başarır.

2.3 ve o her yerde bulunur.

2.4 Kutsal Ruh, belirli sonuçların elde edilmesinde kullanılan bu gücü ifade eder.

2.5 Geçmişte çeşitli zamanlarda, insanlar mucizevi ruh armağanlarına sahip olmuşlardır.

2.6 Bunlar şu anda geri çekilmiştir;

2.7 şu anda Tanrı’nın gücü bize O’nun sözü aracılığı ile açıklanmaktadır.

2.8 Kutsal Ruh, ruh olarak kişilere, onların kendi isteklerine karşı baskı uygulamaz.

2.9 İncil, Tanrı’nın Ruhu aracılığı ile tamamıyla esinleme ile gelmişti.

2.10 İncil, Tanrı’yla ilişkilerimizde bizim tek yetkilimizdir.

3. TANRI’NIN VAATLERİ

3.1 Müjde, Yahudi atalarımıza edilen vaatler şeklinde duyuruldu.

3.2 Gen. 3:15’deki ‘kadının soyu’; yılanın soyu, günah tarafından geçici olarak ‘berelenmiş’ Mesih ve doğruları ifade eder.

3.3 Yapılan Tanrı’nın vaatlerine göre, dünya gezegeni asla yok edilmeyecektir.

3.4 İbrahimin ve Davut’un soyu Mesih idi.

3.5 Bizler iman ve vaftizim aracılığı ile Mesih’te olabiliriz;

3.6 öyle ki, bu vaatler gerçek inançlılarla ilişkiye sahip olsun.

4. TANRI VE ÖLÜM

4.1 Yapı olarak insan ölümlüdür, günaha eğilimlidir ve

4.2 Adem’in günahının sonucu olarak lânetlidir.

4.3 Mesih bu insan özyapısına sahipti.

4.4 ‘Can’ bizi, bizim bedenimizi düşünmemizi ya da kişiliğimizi ifade eder.

4.5 Ruh, bizim yaşam gücümüzü/nefesimizi ve mizacımızı ifade eder.

4.6 Hiç kimse, bir beden olmaksızın bir ruh olarak var olamaz.

4.7 Ölüm, bir bilinçsizlik durumudur.

4.8 Mesih’in geri gelişinde, sadece gerçek Müjde’yi bilenler için bedensel bir diriliş olacaktır.

4.9 Tanrı’nın sözüne ilişkin bilgi ve değerlendirme, yargının temelini oluşturacaktır.

4.10 Ölümsüzlüğün tam olarak bahşedilişi, yargı kürsüsünde olacaktır.

4.11 Sorumluluk taşıyan kötülerin cezası, sonsuz ölüm olacaktır.

4.12 ‘Cehennem’ mezar’ı ifade eder.

4.13 ‘Gehenna’, Kudüs’ün dışındaki, çöplerin ve suçluların yakıldıkları bir alan idi.

5. TANRI’NIN EGEMENLİĞİ

5.1 Geçmişteki İsrail halkı, Tanrı’nın Egemenliği idi.

5.2 Bu, şu anda sona erdi; ama Mesih’in geri gelişinde tekrar kurulacaktır;

5.3 ki bu, Mesih tarafından Tanrı adına yönetilen yeryüzündeki dünya çapında bir egemenlik şeklindedir.

5.4 Bu Egemenliğin ilk 1000 yılını (ya da Milenyumu), Mesih’in geri gelişinde dirilip sıradan ölümlü kişileri yönetecek olan, tüm çağların gerçek inançlıları görecektir.

5.5 Bu nedenle Egemenlik, şu anda siyasi olarak kurulmamıştır.

5.6 Biz, işlediklerimizden daha çok, imanımız yoluyla lütuf aracılığı ile kurtuluruz.

6. TANRI VE ŞEYTAN

6.1 Bir sözcük olarak ‘Şeytan’, ‘yanlış yere suçlayıcı’ ya da ‘iftiracı’ anlamına gelir.

6.2 Bir sözcük olarak ‘iblis’, ‘düşman’ (hasım) anlamına gelir;

6.3 ve hem iyi ve hem de kötü kişileri ifade edebilir.

6.4 Mecazi olarak, şeytan ve iblis günah ve bedensel arzuları (nefsi) ifade eder.

6.5 Cennet Bahçesi’ndeki yılan, gerçek bir hayvandı.

6.6 İnsanın yaratılışı ve yeryüzüne düşüşüne ilişkin Yaratılış kitabındaki kayıtlar, tamamen sembolik terimler yerine, gerçek olarak anlaşılmalıdır.

6.7 Günahın güçlerinden ya da ruhlarından ayrı olarak, günahkâr ruhlar eklindeki ‘cinler’, mevcut değildir.

6.8 Mesih’in cinleri ‘kovması’, aslında onun hastalıkları iyileştirdiği anlamına gelen ifade tarzının bir parçası olarak anlaşılmalıdır.

6.9 Lusifer, günahkâr bir Meleği ifade etmez.

6.10 Tanrı gücün tümüdür; O kendi gücünü, O’nun yollarına karşı olan herhangi bir günahkâr varlıkla paylaşmaz.

6.11 Bir inançlının yaşamındaki sınanmalar, sonuçta, ‘kötü talih’ ya da şeytan denilen günahkâr bir varlığın sonucu olmaktan çok, Tanrı’dan gelir.

7. İSA MESİH

7.1 Hıristiyanlıkta geniş çapta kabul gören ‘üçlük’ (teslis), İncil’de öğretilmeyen bir doktrindir.

7.2 Mesih, bakire Meryem’den doğmuştur;

7.3 ki Meryem insan özyapısında sıradan bir kadındı.

7.4 İsa, insan özyapısına sahipti;

7.5 ama onun mükemmel, günahsız bir karakteri vardı.

7.6 Tanrı İsa’yı günah işlememek üzere zorlamamasına karşın, İsa, kendi serbest iradesi ile, mükemmel bir günah sunusu olarak öldü.

7.7 İsa, çarmıhtaki ölümünden sonra, dirildi.

7.8 İsa, doğumundan önce fiziksel olarak var olmadı.

7.9 O, başlangıçtan (dünyanın kuruluşundan) itibaren Tanrı’nın aklında/planında idi.

7.10 İsa, günahlarımız için bir kurban olarak öldü;

7.11 o, hem kendisinin ve hem de bizim kurtuluşu kazanmamız için öldü.

7.12 İsa bizim temsilcimiz olarak öldü;

7.13 o, Hıristiyanlıkta yaygın olarak inanıldığı gibi, bizim yerimize ölmedi.

7.14 Musa’nın Şeriatı, İsa’nın ölümü aracılığı ile sona erdi;

7.15 bu nedenle, Sebt günü dahil, onları yerine getirmemeliyiz.

8. VAFTİZİM

8.1 Vaftizimsiz, kurtuluş umudu olamaz;

8.2 iman ve vaftizim, bize İbrahime edilen vaatleri paylaşmayı sağlar;

8.3 ve günahlardan bağışlanmak için gereklidir.

8.4 Vaftizim suyun içine tamamen daldırma yoluyladır.

8.5 Vaftizim, Müjdeyi bilen bir yetişkinle ilgilidir.

8.6 Gerçek Müjde’nin tam bir bilgisi olmaksızın daldırılmış olanlar, gereği gibi tekrar vaftiz olmalıdırlar.

8.7 Vaftizimin geçerli olması için, gerçek Müjde’nin anlaşılmasına gerek vardır.

9. MESİHTE YAŞAM

9.1 Bir inançlı, vaftizimden sonra, bu günahkâr dünyanın yollarından ayrılmak üzere makul bir çaba sarf etmeli;

9.2 ve Mesih-benzeri özellikleri geliştirmelidir.

9.3 Bizi Tanrı’nın buyruklarını çiğnemeye yönelten, örneğin zor kullanımı ve aşırı alkol içme gibi, hoşça vakit geçirmelere ve katılma tam bir Hıristiyan yaşamıyla uyumsuzdur.

9.4 Vaftiz olmuş inançlıların, ellerinden geldiğince ne zaman ve nerede mümkün olursa diğerleriyle tanışma ve paydaşlık (arkadaşlık) yapma gibi bir görevleri vardır.

9.5 Vaftiz olmuş inançlılar, Mesih’in kurban edilişinin anısına düzenli olarak ekmek bölmeli ve şarap içmelidirler.

9.6 Vaftiz olmuş inançlı için, düzenli dua ve İncil okuması gereklidir.

9.7 Vaftiz edilmiş bir inançlı, sadece gerçek öğretiyi yerine getiren ve gerçekçi şekilde onu uygulamaya çalışan kişilerle paydaşlığa sahiptir.

9.8 Bu nedenle, gerçeği inanmayı ya da uygulamayı kesintiye uğratan kişilerin, gerçek inançlılar kitlesiyle paydaşlıkları durdurulmalıdır.

NOT : Yüz yılı aşkın süredir kullanımda olan resmi bir ‘Tek İmanın İfadesi’ , yayıncılardan temin edilebilir.