10.3 VAFTİZİMİN ANLAMI

Daldırma yoluyla vaftizim için nedenlerden biri, su altına gitmenin; Mesih’in ölümüyle bizi birleştiren ve önceki günahlı ve cahil yaşantımızda bizim ölümümüzü gösteren, mezara gitmemizi sembolize etmesidir. Sudan dışarı çıkma; ölümü ve dirilişi aracılığı ile Mesih’in kazandığı zafer nedeni ile günahın ruhsal açıdan yenilmesi ile şu anda yeni bir yaşamı yaşamaya ilaveten, onun geri gelişinde sonsuz yaşama diriliş umuduyla bizi ilişkilendirerek, bizi Mesih’in dirilişiyle birleştirir.

"Mesih İsa’ya vaftiz edilenler olarak çoğumuz, onun ölümüne vaftiz edildik. Bu nedenle; Mesih’in Baba’nın görkemi aracılığı ile ölümden dirildiği gibi, aynı şekilde biz de yeni bir yaşamda yürüyebilmek (yani, gün ve gün yaşamak) üzere, ölüme vaftiz olma yoluyla onunla birlikte gömülürüz. Eğer (vaftizim yoluyla) onunkine benzer ölümle bir olmuşsak, onunkine benzer bir dirilişle de öyle olacağız" (Rom. 6:3-5).

Kurtuluş sadece Mesih’in ölümü ve dirilişi aracılığı ile mümkün kılındığından; eğer biz kurtulmaya niyet etmişsek, bu şeylerle kendimizi birleştirmemiz çok önemlidir. Vaftizimin verdiği Mesih’le sembolik ölme ve dirilme, bunu yapmanın tek yoludur. Su sıçratmayla bu sembolün gerçekleşmediğine dikkat etmelidir. Vaftizimde, "Bizim eski yaradılışımız (yaşam tarzımız) çarmıhtaki Mesihle birlikte çarmıha gerilir". Tanrı, vaftizimde, "bizi Mesih’le birlikte diriltti" (Eph.2:5). Yine de vaftizimden sonra halen biz insan özyapısına sahibiz; bu nedenle, bedensel yaşam tarzı da sürecektir. Böylelikle, bedenimizin çarmıha gerilmesi, sadece vaftizimle başlayan devamlı bir süreçtir. Buradan İsa , inançlılara; süvari geçit törenleri ile ilgili olduğu gibi, her gün kendi çarmıhlarını yüklenmelerini ve onu izlemelerini söyledi (Lk. 9:23 ; 14:27). İsayla eksiksiz çarmıha gerilmeye ilişkin bir yaşam kolay olmadığı halde, İsa’nın dirilişiyle bir olma sayesinde de, sözcüklerle ifade edilemeyen teselli ve mutluluk vardır.

Mesih, "çarmıhta akıtılan kanı ile barışa" (Col.1:20); "her türlü anlayışı aşan Tanrı’nın esenliğine" (Phil. 4:7) neden oldu. Buna ilişkin olarak, İsa şu sözü verdi: "Size esenlik bırakıyorum size kendi esenliğimi veriyorum: ben size dünyanın verdiği (esenlik) gibi vermiyorum (Jn. 14:27). Bu esenlik ve ruhsal mutluluk, kendimizi çarmıha gerilmiş İsayla açıkça birleştirmenin ıstırabı ve zorluğundan daha fazladır: "Çünkü Mesih’in acılarını nasıl büyük ölçüde çekiyorsak, Mesih’in sayesinde büyük teselli de buluyoruz (2 Cor. 1:5).

Kendi doğal benliğimizin gerçekten öldüğünü ve bu nedenle bizim her deneme sınavımız aracılığı ile İsa’nın bizimle çok aktif olarak yaşıyor olduğunu bilmekten kaynaklanan özgürlük de vardır. Büyük havari Pavlus, yaşamının olaylarla dolu tüm uzun yılları boyunca (edindiği) bunun büyük deneyiminden şunu söyleyebilmektedir: "Mesihle çarmıha gerilirim, yine de yaşarım; bununla birlikte ben değil, ama Mesih benim içimde yaşar: ve bedenimde şu anda yaşadığım yaşamı, Tanrı’nın Oğlu’nun imanı aracılığı ile sürdürürüm" (Gal. 2:20).

"Vaftizim, İsa Mesih’in dirilişi aracılığı ile şimdi sizi de kurtarıyor" (1 Pet. 3:21). Çünkü, Mesih’in sonsuz yaşama dirilişiyle birleşmemiz, bizim onun geri gelişinde aynısına ulaşmamızı sağlar. Bu durumda, bu dirilişi paylaşım yoluyladır ki biz sonunda kurtulacağız. İsa bunu, çok basit terimlerle ifade etti: "Ben yaşadığım için, sizler de yaşayacaksınız" (Jn. 14:19). Aynı şekilde Pavlus şunu der: "Oğlunun ölümü sayesinde Tanrı’yla barıştırıldık… O’nun yaşamı (dirilişi) ile kurtulacağız" (Rom. 5:10).

Vaftizimde kendimizi İsa’nın acıları ve ölümüyle birleştirmek yoluyla ve sonraki yaşam tarzımızla, onun görkemli dirilişini kesinlikle paylaşacağımız hususu tekrar tekrar vurgulanır:

• "Eğer birlikte (Mesihle) öldüysek, onunla birlikte yaşayacağız da; eğer acı çekersek, onunla birlikte egemenlik de süreceğiz" (2 Tim. 2: 11,12).

• "İsa’nın yaşamı bedenimizde açıkça görülsün diye, Efendimiz İsa’nın ölümünü her zaman bedende taşıyoruz… Çünkü Efendimiz İsa’yı ölümden dirilten Tanrı’nın bizi de İsa aracılığı ile dirilteceğini biliyoruz" (2 Cor. 4: 10,11,14).

• Pavlus şunu paylaştı: "Ölümünde (onun zor yaşam deneyimleri aracılığı ile) ona benzeyerek, (Mesih’in) acılarına ortak olmak ve böylece ne yapıp edip, İsa’da görüldüğü gibi, ölümden sonsuz yaşama dirilişe erişmek istiyorum" (Phil. 3: 10,11 krş. Gal. 6:14).