ARASÖZ 21 : Gökte Savaş

Vahiy 12: 7-9 : "Ve gökte savaş oldu: Mikail ve melekleri ejderhaya karşı savaştılar. Ejderha melekleriyle birlikte karşı koydu, ama yenemedi. Bu yüzden artık onların gökteki yeri bulunmadı. Ve büyük ejderha, şeytan ve iblis diye de adlandırılan, tüm dünyayı kandıran o eski yılan yeryüzüne atıldı; ve onun melekleri de onunla birlikte atıldılar".

YAYGIN AÇIKLAMA :

Bu, gökte melekler arasında, şeytan ve onun meleklerinin, yılan formunda dert ve günah yaratmaya başladıkları yer olan yeryüzüne atılması sonucunu veren bir ayaklanma olduğunu varsayımını kullanan en gözde bölümlerden biridir.

YORUMLAR :

1. Bu çalışmada şimdiye kadar öğrendiğimiz tüm şeyler, bu bölüme uygulanmalıdır. Meleklerin günah işleyemeyeceklerini gördük ve öyle ki gökte hiçbir ayaklanma olamaz. Böylece, kendi türünde tek olan bu bölüm; günahın bizim dışımızdan değil içimizden geldiği (Mk. 7: 20-23) dikkate alındığında, meleklerin günaha bulaşmadığı ya da yeryüzünde insanlara günah işleten bu gibi günahkâr meleklerin olmadığı şeklinde yorumlanmalıdır.

2. Yılan, başlangıçta orada olduğu anlamına gelen, gökyüzünden atılır. Ama, Cennet Bahçesindeki gerçek yılan, Tanrı tarafından yeryüzünün toprağından yaratıldı (Gen. 1: 24,25). Şeytanın, yılanın içinde olduğuna ve gökyüzünden düştüğüne ilişkin hiç ima yoktur.

3. Burada meleklerin Tanrı’ya karşı günahkâr ya da isyankâr olduklarına ilişkin hiç ifade bulunmadığına, sadece gökyüzünde bir savaş olduğunun belirtildiğine titizlikle dikkat ediniz. Cennette Tanrı’yla savaşan herhangi birinin olmasının hiç olanağı yoktur: "Ne yaptığıma kimse karşı çıkamaz" (Dt. 32:39 G.N.B.) (Benim elimden kurtulabilen yoktur N.I.V.)

4. Rev. 12: 7-9’daki dramdan sonra, Rev. 12:10 der ki: "Gökteki yüksek bir ses şunu diyordu:’Kurtuluş ve güç ve Tanrı’mızın egemenliği ve O’nun Mesihi’nin yetkisi şimdi geldi. Çünkü, Tanrımızın önünde onları gece gündüz suçlayan kardeşlerimizin suçlayıcısı aşağıya atıldı" Eğer, dünyanın başlangıcında, Adem ve Havva’dan önce, Rev. 12: 7-9’dakiler olmuşsa; İblis düşükten sonra oraya kurtuluş ve Tanrı’nın Egemenliği’nin geldiği nasıl söylenebilir? Adem’in günahından sonra, insanlık kendi günaha kölelik ve güçsüzlük acıklı tarihine başladı - ki bu durum kurtuluş ve Tanrı’nın Egemenliği olarak tanımlanamaz. Şeytan’ın - suçlayıcı’nın - yeryüzüne atılması sevindiricidir. Onun yeryüzüne gelişi insan için günah ve bela’nın başlangıcı olduğuna göre, neden sevindirici olmak durumundadır? Eğer gökyüzünden yeryüzüne bir düşüş, gerçekten çok, otorite’den düşüşü ifade eder şekilde (şunlarda olduğu gibi: Is. 14:12 ; Jer. 51:53 ; Lam. 2:1 ; Mt. 11:23) mecazi olarak anlaşılırsa, bütün bunlar daha fazla anlamlı olabilir. Bütün bunlar Adem’in zamanından önce ya da en azından insanoğlunun (yeryüzüne) düşüşünden önce olmuşsa, şeytan, onların o zaman var olmadıkları dikkate alındığında, kardeşlerimizi nasıl suçlayabilecekti?

5. Bütün bunların Cennet Bahçesi’nde olduğunu gösteren hiçbir şey yoktur. Rev. 1:1 ve Rev. 4:1’ de önemli bir husus ortaya konmaktadır ki: Vahiy kitabı, "yakında olması gereken şeylerin" bir kehaneti’dir. Bu nedenle o, Cennet Bahçesinde ne olduğunun bir tanımlaması değildir; ama, Vahiy kitabının İsa tarafından verildiği zaman, birinci yüzyıldan sonra kimi zaman olacak şeylerin bir kehanetidir. Söze karşı gururunu gerçekten kıran herhangi biri görecektir ki bu tartışma, Rev. 12’dekileri Cennet bahçesine atfen ifade etmedeki tüm çabaları sadece engeller. ‘Şeytan’ın kimliği ve Cennet Bahçesinde ne olduğu hakkındaki bilgi, daha önce açıklanmaksızın İncil’in sonu (son kitabı) gelinceye kadar niçin saklanmalıydı?’ sorusu da yanıtlanmak durumundadır.

6. "Büyük ejderha… ki o eski yılan idi"(Rev. 12:9). Ejderha’nın yedi kafası ve on boynuzu vardı" (Rev. 12:3); bu nedenle de o, gerçek olarak yılan değildi. Onun "ki o eski yılan" diye adlandırılması; onun, yılanın olduğu gibi bir aldatıcı olduğu anlamında, Cennet bahçesindeki yılanın özelliklerine sahip olduğunu göstermektedir. Benzer şekilde, "Ölümün zehirli iğnesi, günah’tır (1 Cor. 15:56); ama bu ölümün gerçek bir yılan olduğu anlamına gelmez. O, günah’la olan ilgisi nedeniyle, yılanın bir özelliğine sahiptir.

7. Şeytan yeryüzüne atıldı ve son derece saldırgandı; "çünkü ancak kısa bir zamanı olduğunu biliyordu" (Rev. 12:12). Eğer şeytan Cennet Bahçesinden atılmışsa, insanoğluna, onun uzun tarihi boyunca işkence etme olanağına sahipti - ki o, hasar vereceği sadece kısa bir zamana sahip olamaz.

8. Şeytan, Adem’den önce dünyada hiç kimsenin olmadığı dikkate alındığında, gökyüzünden atılmadan önce nasıl "bütün dünyayı" (Rev. 12:9) aldatabilecekti?

9. Rev. 12:4 ejderha’nın, gökyüzünün yıldızlarının üçte birini, kuyruğuyla dünyaya nasıl sürüklediğinden söz eder. Eğer bu gerçek olarak anlaşılırsa - ve Vahiy 12. Bölüm de, yaygın açıklamayı desteklemek üzere gerçek olarak anlaşılmak zorunda kalınır - ejderhanın toplam büyüklüğü uçsuz bucaksızdır - tüm evrenin (ya da en azından güneş sisteminin) üçte biri), onun sadece kuyruğu tarafından kapsanabilmekteydi. Dünya gezegeninin, böylesine büyük bir yaratığı üzerinde tutacak kapsamda yeterli büyüklüğe sahip olmasının hiç yolu yoktur. Yıldızların çoğu dünyamızdan daha büyüktür; o zaman bunların üçte biri yeryüzüne nasıl konacaktır? Yıldızların üçte birinin, yaklaşık beş trilyon mil uzunlukta olabildiği hesaplanmıştır. Bu, ejderhanın kuyruğunun ne kadar uzun olması gerektiğidir! Ve şunu da anımsayınız ki bütün bunların, kehanetin verilmiş olduğu zaman olan M.S. ilk yüzyıldan sonra olduğu ya da olacağıdır.

10. Rev. 12’deki, tam anlamıyla gerçekleşmesi kesin olarak mümkün olmayan bunun ve birçok diğer şeylerin (ve kehanetin tamamının) ışığı altında; bize bütün bunlardan önce, bunun imgesel - yani işaret (belirti) dilinin ya da sembollerin kullanıldığı - bir mesaj olduğunun söylenmiş olması (Rev. 1:1) şaşırtıcı değildir. Rev. 12 bağlamındaki bu hususu vurgularmış gibi, Rev. 12:1, sonradan ortaya çıkan eylemi, ‘büyük bir belirti’ olarak tanımlamaktadır (A.V. kenar notu).

11. Şeytan’ın yeryüzünde olduğunda ne yapmakta olduğunun okunuşunda, kişilerin günah işlemesine neden olduğu şeklinde onun hiçbir tanımı yoktur. Gerçekten, Rev. 12: 12-16, şeytanın bir zamanlar geldiği yeryüzünde, dertlere neden olmak için yaptığı girişimlerde başarısız olduğunu göstermektedir. Bu, yaygın açıklamayla çelişmektedir.

12. Bu bölümün gökyüzünde gerçek bir savaş olduğu görüşünü destekleyip desteklemediğinin anlaşılmasındaki anahtar sorulardan biri, burada sözü edilen ‘gökyüzü’ nün gerçek mi yada mecazi mi olduğudur. ‘Gökyüzü’nün mecazi olarak, ‘bir otorite yeri’ni ifade ettiğini daha önce açıkladık. Böylesine sembolik bir kitap olarak Vahiy’in bu duruma uyduğunu umabiliriz.

Rev. 12:1’deki kadın, "güneşle giyinmişti; ay ayakları altındaydı ve başı üzerinde on iki yıldızdan bir tacı vardı". Kadınla beraber gökyüzünde asılı duran bütün bu göksel nesneler, gerçek olamaz. Kadın gerçekte güneşle giyinmiş olamazdı ya da gerçek kafası üzerinde her biri dünya kadar büyük yıldızlara sahip olamazdı.

Rev. 12:3 ’e göre; diğer belirti, gökyüzünde kırmızı bir ejderhanın görünmesidir. Genellikle bu, gerçek gökyüzü olarak kabul edilir. Ama, Rev. 12:1’de aynı gökyüzünün açıkça mecazi olarak ifade edildiği dikkate alındığında, neden bu böyle olmak zorundadır? Rev. 12:4, ejderhanın gökyüzünün yıldızlarının üçte birini yeryüzüne attığını göstermektedir. Yıldızların ve dünyanın büyüklüklerinden ötürü, bunun gerçek yıldızları ya da gökyüzünü ifade edemediğini görürüz. Tanrı’nın egemenliği yeryüzünde kurulacaktır (Dan. 2:44 ; Mt. 5:5); ki bu, eğer yeryüzü büyük yıldızların üzerine düşmesi yoluyla yok edilirse, mümkün olamayacaktır.

O zaman ‘gökyüzündeki’ kadın çocuğunu doğurdu; ki o "Tanrıya ve O’nun tacına alıp götürüldü" (Rev. 12:5). Tanrı’nın tahtı göktedir. Eğer kadın zaten gökte idiyse, onun çocuğu niçin gökyüzüne götürülmek zorundaydı? Kadın, mecazi bir gökyüzünde olmasına karşın, yeryüzündeki bir şeyin bir sembolü olmalıdır. Daha sonra o, çölün içine kaçar (Rev. 12:6). Eğer o gerçek gökyüzünde idiyse, bu, gökyüzünde bir çöl olduğu anlamına gelir. Mecazi bir göksel yerde olmak, ona çok daha fazla uymaktadır; ve o zaman yeryüzündeki gerçek ya da mecazi bir çöle kaçar.

Bu kitabın yazarı bazen Ortodoks şeytan görüşüne inanan kişilere aşağıdaki soruyu sorar: ‘Bana şeytanın, İncil bölümlerini yorumunuza göre kısa bir İncilsel öyküsünü verebilir misiniz? Yanıt son derece çelişkilidir. Ortodoks anlayışına göre, (şeytanla ilgili) yanıt şunlardan biri gibi olmak zorundadır:

a) Şeytan Cennette, Cennet Bahçesi’nden atılan bir Melek idi. Yaratılış 1. Bölüm’e göre, o yeryüzüne atıldı.

b) Yaratılış 6.bölüm’e göre, onun yeryüzüne geldiği ve evlendiği sanılır.

c) Eyüp zamanında, o (şeytan) hem Cennete ve hem de yeryüzüne ulaşmış olduğundan söz eder.

d) İşaya 14 Bölüm ’ deki olaylardan önce, o Cennetten yeryüzüne atılmaktadır.

e) Zekarya 3. Bölüm’e göre, o tekrar cennettedir.

f) Matta 4. Bölüm’de, o yeryüzünde’dir. O, İsa’nın ölümü zamanında kovulur; yaygın görüşe göre o zamanda "bu dünya’nın prensi" kovulmuş olur.

g) Rev. 12’de, atılan şeytanın bir kehaneti vardır.

h) Rev. 20’ de şeytan zincire vurulur; ama Yahuda 6’nın yaygın görüşüne göre, o ve melekleri Yaratılış’ta zincire vurulmuştu. Eğer o sonsuz zincirlerle bağlanmışsa, o zaman nasıl oluyor da Rev. 20’de tekrar zincirleniyor?

Buradan, şeytanın; atılmış (kovulmuş) olduğu her olaydan sonra halen Cennette olduğu şeklinde tanımlandığı dikkate alındığında, günah işlediği için Cennetten kovulduğu yaygın görüşünün doğru olamayacağı açık olmalıdır. Hem ‘Cennet’i ve hem de şeytan’ı mecazi bir anlamda kavramak çok önemlidir.

ÖNERİLEN AÇIKLAMALAR :

1. Bu bölüm üzerinde tam olarak çalışmak ve onu açıklamak, mevcut notlarımızın kapsamı dışındadır. Bu ayetlerin noksansız açıklaması, onları önceki ve sonraki ifadelere uygun şekilde öğrenmek için, Vahiy kitabının tümünün anlaşılmasına gerek vardır.

2. Böylelikle; mecazi gökyüzündeki - yani bir otorite sahasındaki - savaş, herbiri kendi taraftarları ya da melekleri ile iki güç grubu arasında idi. Çoğu kez şeytan ve iblis’in Roma ya da Yahudi sistemleriyle ilişkilendirildiğini gösterdiğimizi hatırlayalım.

3. Şeytan-ejderha’nın politik gücün bir tipini temsil ettiği, onun "kafalarında taçlara" sahip olması ile gösterilmektedir (Rev. 12:3). Rev. 17: 9,10 da bu ejderhayı yorumlar: "Bunu anlamak için bilgeliğe sahip akıl gerek" - yani bu hayvanı geçek bir varlık olarak anlamayın ve uğraşmayın."Yedi baş… yedi dağdır…(aynı zamanda) bunlar yedi kraldır". Belki de, kısa süre saltanat süren krallardan biri, Rev. 12:12’ye göre " ama kısa bir süreye sahip olan" şeytan-ejderha ile bağlantılıdır.