2-1 شخصيت خدا

شهادت انجيل مبني بر وجود خدا به شكل يك شخص واقعي و فيزيكي كه داراي جسم است، بسيار شكوهمند و با عظمت مي باشد. اين موضوع همچنين مبناي عقيدتي مسيحيت دال بر اين نكته ميباشد كه عيسي پسر خداست. اگر خداوند يك موجود مادي (داراي جسم) نباشد، غيرممكن است كه پسري داشته باشد كه " مظهر دقيق شخص او " باشد (عبرانيان 1:3). بعلاوه، اگر " خداوند" فقط مفهومي در ذهن ما بوده و موجودي از جنس روح در خلاء ارتفاعات فضا باشد، برقراري يك رابطه زنده و شخصي با " خداوند " مشكل مي شود. اين موضوع كه اكثر اديان داراي ذهنيتي غيرواقعي و غير فيزيكي از خدا هستند بسيار غم انگيز است.

خدا بي اندازه از ما بزرگتر است و از اين رو قابل درك است كه بسياري از مردم از پذيرفتن وعده هاي واضح و شفاف خدا مبني بر اينكه نهايتاً او را خواهيم ديد امتناع مي ورزند. قوم بني اسرائيل ايمان كافي جهت ديدن " شكل " خداوند را نداشت (يوحنا 5:37) و اين گفته به وضوح نشانگر اين است كه خداوند يك شكل فيزيكي واقعي دارد. چنين ايماني از شناخت خداوند و باور داشتن كلام او منشاء ميگيرد:

"خوشابحال پاكدلان، زيرا خداوند را خواهند ديد." (متي 5:8)

"خدمتگزاران خدا او را پرستش خواهند كرد، و روي او را خواهند ديد و نام او(نام خدا – مكاشفه 3:12) روي پيشاني‌شان نوشته خواهد بود" (مكاشفه 22:3،4).

انتظار اين شگفتي، اگر به آن حقيقتاً ايمان داشته باشيم تاثير عملي عميقي در زندگي‌مان خواهد داشت:

"بكوشيد تا با همه مردم در صلح و صفا بسر بريد و دلي پاك و زندگي مقدسي داشته باشيد، زيرا تا پاك و مقدس نباشيد، خداوند را نخواهيد ديد" (عبرانيان 12:14).

نبايد قسم بخوريم چرا كه " و وقتي به آسمان قسم ميخوريد، در واقع به تخت خدا و به خود خدا كه بر تخت نشسته است قسم ميخوريد.(متي 23:22 ). اگر خداوند وجودي جسماني نداشته باشد، اين آيه كاملاً بي معني مي شود.

"او را همانگونه كه هست خواهيم ديد. هر كه به اين حقيقت ايمان دارد ميكوشد تا پاك بماند، زيرا كه مسيح نيز پاك است."(اول يوحنا 3:2،3)

درك ما از پدر آسمانيمان در اين زندگي بسيار ناقص است ولي با چشم داشتن به آنسوي تاريكي درهم پيچيده اين زندگي، مي توانيم در اميد و انتظار ديدار او باشيم. مشاهده فيزيكي خداوند قطعاً با درك ذهني بالاتري از او همراه خواهد بود. اينگونه بود كه "ايوب" در حاليكه در اعماق درد و رنج انساني به سر ميبرد، توانست از وعده رابطه‌اي كاملاً شخصي با خداوند كه در روز آخر بنا بود به طور كامل تجربه كند، به وجد آيد:

"ميدانم حتي بعد از اينكه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم ديد! من خود با اين چشمانم او را خواهم ديد."(ايوب 19:26،27)

و "پولس نبي" از زندگي ديگر مملو از درد و پريشاني فرياد زد:

"آنچه ميبينيم، تصويري تار و مبهم است، اما روزي همه چيز را واضح و روشن خواهيم ديد" (اول قرنتيان 13:12).

داشتن درك صحيحي از خداوند، كليدي است كه فضاهاي اساسي بسيار ديگري از تعليمات انجيل را به روي انسان باز مي كند. ولي همانطور كه يك دروغ منجر به دروغي ديگر مي شود، يك برداشت نادرست از خداوند نيز سيستم حقيقتي را كه توسط كتابهاي مقدس ارائه مي شود مبهم مي سازد. اگر معتقديد كه اين بخش قانع كننده يا حتي تا حدي قانع كننده است ، اين سؤال پيش مي آيد: " آيا واقعا خداوند را مي شناسيد؟ " اكنون بيشتر در تعليمات انجيل درباره او كاوش خواهيم كرد.