Dygresja 19: Lucyfer

Izajasz 14 w 12-14: "Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody? Ty, który mówiłeś w swym sercu: "Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy. Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego".

POPULARNA INTERPRETACJA:- Przyjmuje się, że Lucyfer był kiedyś potężnym aniołem, który grzeszył w czasach Adama i dlatego został wyrzucony na ziemię, gdzie przysparza kłopotu ludziom Boga.

UWAGI:-

1. Słowo "diabeł", "szatan" i "anioł" nigdy nie pojawiają się w tym rozdziale. Jest to jedyne miejsce w Piśmie, gdzie pojawia się słowo Lucyfer.

2. Nie ma dowodu na to, że Izajasz14 opisuje cokolwiek, co wydarzyło się w ogrodzie Edenu. Jeżeli tak, to dlaczego trwało 3000 lat powiedzenie nam, co naprawdę się tam wydarzyło?

3. Lucyfer opisywany jest jako: "robactwo jest twoim posłaniem" (w 11) i wyśmiany przez ludzi (w 16), ponieważ nie ma on już mocy po wyrzuceniu go z nieba (w 5-8); nie ma więc uzasadnienia pogląd, że Lucyfer pozostaje teraz na ziemi uwodząc wierzących.

4. Dlaczego ukarano Lucyfera za wstąpienie na niebiosa (w13), jeśli już tam był?

5. Lucyfer ma zginąć w grobie: "Do szeolu strącony twój przepych: ...robactwo jest twoim posłaniem" (w 11). Ponieważ aniołowie nie mogą umrzeć (Łk 20:35-36), Lucyfer w związku z tym nie może być aniołem; język ten odpowiada bardziej człowiekowi.

6. Wersety 13 i 14 mają związek z 2Tes 2:3-4, które mówią o ludziach w grzechu - wobec tego Lucyfer jest nawiązaniem do innego człowieka - a nie anioła.

SUGEROWANE WYJAŚNIENIA

1. Nowe Międzynarodowe Wydanie Biblii (N.I.V.) i inne współczesne wersje, przedstawiają tekst Izajasza rozdziały 13-23 jako serię "obciążeń" na różnych narodach np. Babilon, Tyr, Egipt. Izajasz 14:4; tak przedstawia kontekst wersetów, które rozważamy: "że rozpoczniesz tę satyrę na króla babilońskiego...". Proroctwo dotyczy wobec tego człowieka, króla Babilonu, który opisany jest jako Lucyfer. W czasie jego upadku: "Którzy cię ujrzą, utkwią wzrok w tobie, zastanowią się nad tobą, Czyż to nie ten, który trząsł ziemią, który obalał królestwa" (w16). Lucyfer wyra"nie określony jest jako człowiek.

2. Ponieważ Lucyfer był królem człowiekiem "Wszystkim królom narodów... wszyscy oni zabierają głos, by ci powiedzieć: Ty również padłeś bezsilny jak i my stałeś się do nas podobny" (w 8,9-10). Lucyfer był więc królem jak inni królowie.

3. Werset 20 podaje, że nasienie Lucyfera zostanie zniszczone. Werset 22 podaje, że nasienie Babilonu zostanie zniszczone, są więc równoznaczne.

4. Należy pamiętać, że jest to "satyra na króla babilońskiego" (w4). "Lucyfer" oznacza "poranną gwiazdę", która jest najjaśniejsza z gwiazd. W satyrze gwiazda ta dumnie postanawia: "Wystąpię na niebiosa: powyżej gwiazd Bożych" (w13). Z tego właśnie powodu gwiazda zostaje strącona na ziemię. Gwiazda reprezentuje króla Babilonu. Rozdział 4 w Danielu wyjaśnia w jaki sposób Nabuchodonozor, król Babilonu dumnie dokonuje przeglądu wielkiego królestwa, które zbudował, myśląc, że pokonał inne narody własną siłą, a nie widzi, że sukces ten pochodzi od Boga. "Wzrosłeś i stałeś się potężny, a wielkość twoja wzrastała i sięgała aż do nieba" (w22). Z tego powodu "go wyrzucono od ludzi, a trawę jadł jako wół a rosą niebieską ciało jego skrapiane było, aż na nim włosy urosły jako pierze orle, a paznokcie jego jako pazury u ptaków" (w33). To nagłe poniżenie jednego z największych ludzi do zdegenerowanego szaleńca było tak dramatycznym wydarzeniem, że odwołano się do satyry o spadającej gwie"dzie porannej z nieba na ziemię. Gwiazdy są symbolem silnych ludzi np. Rdz 37:9; Iz 13:10 (dotyczy przywódców Babilonu); Ez 32:7 (dotyczy przywódcy Egiptu); Da 8:10 por 24. Wspinanie się do nieba i upadek z nieba są biblijnymi idiomami, często używanymi do opisania wzrostu w dumę i w konsekwencji znoszenie upokorzenia - zob. Job 20:6; Jr 51:53 (o Babilonie); Lm 2:1; Mt 11:23 (o Kafarnaum): "A ty Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do otchłani zejdziesz?" (grobu).

5. Werset 17 oskarża Lucyfera o to, że "świat cały zamieniał w pustynię, a miasta jego obracał w perzynę, który swych jeńców nie zwalniał do domu?", "... i nie napełnili miastami okręgu ziemskiego" (w17,21).

Jest to opis babilońskiej polityki militarnej - zrównanie wszystkiego z ziemią (tak jak to uczynili z Jerozolimą), przeprowadzenie jeńców do innych rejonów i nie zezwolenie im na powrót do domu( jak to uczynili z Żydami), budowali nowe miasta i pobierali daninę w złocie od narodów, które uciskali. Nacisk położony jest na to, że Lucyfer nie będzie miał nawet takiego pogrzebu jak inni królowie (w18-19), wskazuje to, że był on tylko królem człowiekiem, tak jak i oni, ponieważ jego ciało potrzebowało pogrzebin.

6. Werset 12 mówi, że Lucyfer miał runąć na "ziemię", co wskazuje na to, że był drzewem. jest to dalsze nawiązanie do Dn 4:8-16, gdzie Nabuchodonozor i Babilon to drzewo, które zostanie ścięte.

7. Babilon i Asyria to często wymienne zwroty w tym proroctwie. Mówiąc więc o darowi"nie króla Babilonu w wersecie 25 mowa: "złamię Asyrię na mojej ziemi..."

Proroctwa dotyczące Babilonu w Iz 47 powtórzone są w Na 3:5,4,18 i Za 2:13,15 i 2Krn 33:11 w odnieśeniu do Asyrii i mówią, że król Asyrii wziął Manassesa do niewoli do Babilonu - ukazując w ten sposób identyczność stosowanych represji.

Am 5:27 podaje, że Izrael musiał pójść w niewolę "Poza Damaszek" tzn do Asyrii lecz Stefan podaje to jako "poza Babilon" (Dz 7:43). Ez 6:3 opisuje Dariusza, króla Babilonu, jak wydaje dekret dotyczący przebudowy świątyni. Żydzi chwalili Boga za odwrócenie się serca "króla Asyryjskiego do nich" (Ez 6:22), ponownie pokazując, że los jest zmienny. Proroctwo Izajasza rozdział 14 jak i wiele innych w Izajaszu odpowiada kontekstowi asyryjskiego najazdu dokonanego przez Senaheriba w czasach Ezechiasza, stąd werset 25 opisuje pokonanie Asyryjczyków. Werset 13 jest łatwiej zrozumieć, gdy mowa tam o bałwochwalczych Asyryjczykach oblegających Jerozolimę, którzy chcą wejść do Jerozolimy i zdobyć świątynię dla swoich Bogów. Wcześniej asyryjski król Tilgat - Pilneser prawdopodobnie chciał uczynić to samo (2Krn 28:20,21); Iz 14:13: "Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa... (symbol świątyni i arki - 1Krl 8:30; 2Krn 30:27; Ps 20:2,6; 11:4; Hbr 7:26). Zasiądę na Górze Obrad (góry Syjon, gdzie znajdowała się świątynia) na krańcach północy" (Jerozolima - Ps 48:1,2).