5.1 Zdefiniowanie królestwa

W poprzednich rozdziałach pokazaliśmy, że celem Boga jest wynagrodzenie ludzi Mu wiernych życiem wiecznym w czasie powrotu Chrystusa. Życie wieczne spędzimy na ziemi; powtarzane obietnice Boga, które dotyczą życia wiecznego, nigdy nie mówią, że wierni pójdą do nieba. "Ewangelia o królestwie" (Mt 4:23) głoszona była Abrahamowi w formie obietnicy Bożej, dotyczącej życia wiecznego na ziemi (Ga 3:8). "Królestwo Boże" jest wobec tego okresem czasu po powrocie Chrystusa, gdy obietnice spełnią się. Bóg jest ostatecznie Królem Swego całego stworzenia, nawet obecnie. Dał człowiekowi wolną wolę, aby rządził światem i własnym życiem, którym kieruje tak jak chce. Obecny świat to "królestwo ludzi" (Dn 4:17).

W czasie powrotu Chrystusa " Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca i będzie królować na wieki wieków" (Ap 11:15). Wówczas to wola i pragnienia Boga będą całkowicie i otwarcie wykonywane na ziemi. Jezus polecił nam się modlić: "Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi (teraz) tak jak i w niebie" (Mt 6:10). Z tego właśnie powodu zwrot "Królestwo Boże" jest zwrotem wymiennym z "królestwem niebieskim" ( Mt 13:11 por. Mk 4:11). Zwróćmy uwagę, że nigdzie nie czytamy o "królestwie w niebie "; to właśnie królestwo niebieskie, będzie ustanowione przez Chrystusa na ziemi w czasie jego powrotu. Tak jak wola Boga wykonywana jest posłusznie przez anioły w niebie (Ps 103:19-21), tak też będzie w przyszłym Królestwie Boga, kiedy to ziemię zamieszkiwać będą jedynie sprawiedliwi, którzy to wówczas będą "równi aniołom" (Łk 20:36).

Wejście do Królestwa Bożego w czasie powrotu Chrystusa jest w związku z tym końcowym wynikiem wszystkich naszych usiłowań całego naszego chrześcijańskiego życia (Mt 25:34; Dz 14:22); i jako takie rzeczą niezmiernie ważną jest posiadanie prawidłowego zrozumienia go. Głoszenie "Chrystusa" przez Filipa określone jest jako "nauczanie o królestwie Bożym oraz o imieniu Jezusa Chrystusa" (Dz 8:5,12). W każdym wersecie dowiadujemy się o tym jak ważne dla Pawła było głoszenie "Królestwa Bożego" (Dz 19:8; 20:25; 28:23,31). Dlatego jest rzeczą niezmiernie ważną, aby całkowicie zrozumieć naukę Królestwa Bożego, ponieważ jest ona żywotną częścią przesłania Ewangelii. "Przez wiele ucisków trzeba nam wejść do Królestwa Bożego" (Dz 14:22); jest to światło znajdujące się na końcu tunelu życia, a przez to motywacją aby dokonywać poświęceń, których wymaga nasze życie chrześcijańskie.

Nabuchodonozor, król Babilonu, chciał poznać przyszłość świata (zob Dn 2). Miał sen o posągu, który składał się z różnych metali. Daniel zinterpretował głowę ze złota jako reprezentującą króla Babilonu (Dn 2:38). Po nim nadchodziły kolejno wielkie mocarstwa, które znajdowały się wokół Izraela, a w końcu wytworzyła się taka sytuacja, w której "palce u nóg częściowo z żelaza, częściowo zaś z gliny (oznacza, że królestwo będzie częściowo trwałe, częściowo zaś kruche" (Dn 2:42).

Obecna równowaga sił w świecie podzielona jest między wiele narodów, niektóre z nich są silne, a niektóre słabe. Wówczas to Daniel zobaczył mały kamień, który uderzył posąg w stopy, niszcząc całość, a sam przerodził się w wielką górę wypełniającą całą ziemię (Dn 2:34,35). Kamień ten wyobrażał Jezusa (Mt 21:42; Dz 4:11; Ef 2:20; 1P 2:4-8). "Góra", którą On utworzy na całej ziemi przedstawia wieczne królestwo Boże, które zostanie ustanowione podczas jego drugiego przyjścia. Proroctwo to samo w sobie jest dowodem na to, że królestwo będzie na ziemi, a nie w niebie.

Tematem innych fragmentów jest również to, że Królestwo będzie faktycznie ustanowione podczas powrotu Chrystusa. Paweł mówi o sądzeniu żywych i umarłych przez Jezusa podczas "Jego pojawienia się i Jego Królestwie" (2Tm 4:1). Mi 4:1 mówi o widzeniu Daniela, dotyczącym Królestwa Bożego, które jest jak wielka góra: "Stanie się na końcu czasów, będzie ustanowiona góra domu Jahwe"; dalej następuje opis tego jak będzie wyglądało Królestwo na ziemi (Mi 4:1-4). Bóg przekaże Jezusowi tron Dawida w Jerozolimie: "Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca" (Łk 1:32,33). Koniecznością wobec tego jest to, że będzie taki moment, gdy Jezus zacznie panować na tronie Dawida i zacznie się Królestwo. Będzie to miało miejsce w czasie powrotu Chrystusa. "A Jego panowaniu nigdy nie będzie końca"; nawiązuje to do Dn 2:44: "Bóg Nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu. Jego władza nie przejdzie na żaden inny naród". Podobny język użyty jest w Ap 11:15 podczas opisu drugiego przyjścia, "Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca i będzie królować na wieki wieków!". Musi więc istnieć określony czas, kiedy to zacznie się Królestwo Chrystusa i Jego rządy na ziemi: będzie to w czasie Jego powrotu.