4-2 استرداد هدايا

هداياي معجزه‌آساي روح خداوند پس از بازگشت مسيح مجدداً توسط مؤمنان براي تبديل دنياي كنوني به ملكوت خداوند مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

براي همين، اين هدايا را "نيروهاي عالم آينده"(عبرانيان 6:4.5) ناميده‌اند. و آيات يوئيل 29-2:26    فراواني هداياي الهي بعداز توبه بني‌اسرائيل را توصيف مي نمايد. اين حقيقت كه هدايا بعداز بازگشت مسيح به مؤمنان داده مي شود، ثابت مي‌كند كه اينك تحت تصرف مردم نمي‌باشند و به هر مسيحي كه از كتب مقدس و اتفاقات دنيا آگاهي دارد نشان مي‌دهد كه بازگشت مسيح نزديك مي باشد (به ضميمه 3 رجوع شود).

پيش‌گويي‌هاي انجيل به وضوح نشان ميدهد كه در زماني بين قرن اول، هنگاميكه هدايا (قدرتها) تحت تصرف بودند، و ظهور مجدد مسيح، هدايا بازگيري مي شوند:

"همه عطايايي كه خدا به ما مي‌بخشد، روزي به انتها خواهد رسيد. نبوتها، سخن گفتن به زبانها و دانستن علم و اسرار، روزي پايان خواهد پذيرفت. درحال حاضر با وجود تمام اين عطايا، علم و نبوتهاي ما جزئي و نارساست. اما زماني كه از هر جهت كامل شديم، ديگر نيازي به اين عطايا نخواهد بود و همه از بين خواهند رفت" (اول قرنتيان 10-13:8). در نتيجه مسلم است كه هدايا "موقتي" مي‌باشند. (G.N.B)

هداياي الهي كه در قرن اول داده شده بايد "هنگاميكه آنچه كه كامل است ظهور نمايد" بازگيري مي‌شدند. اين موضوع نمي‌تواند به زمان بازگشت مسيح اشاره داشته باشد، چرا كه در آن زمان هدايا بايد دوباره اهدا شوند. كلمه يوناني كه به كلمه "كامل" ترجمه شده به معناي "آن چيزي است كه پر و كامل باشد" و لزوماً به معناي چيزي كه عاري از گناه مي‌باشد، نيست.

در واقع "اين چيز كامل"، جايگزين معرفت ناقصي كه مسيحيان اوليه، بخاطر پيشگويي‌ها دارا بودند، خواهد شد. به ياد داشته باشيد كه پيش‌گويي، همان قدرت بيان كردن تحت الهام كلام خداوند است. پس مكتوب همين كلمات، كتاب مقدس را تشكيل مي‌دهد.

در قرن اول، يك مؤمن معمولي كسر كوچكي از عهد جديد را كه ما اينك از آن آگاه هستيم، مي‌شناخت. وي برخي از پيشگويي‌ها را از بزرگان كليسايش و راجع به چند مبحث عملي مي‌شنيد. او نماي كلي زندگي مسيح را مي‌دانست و شايد نوشته‌هاي يك يا دو نامه پولس را شنيده بود. ولي هنگاميكه كلمات نبوت كه همان پيشگويي‌هاي تحت الهام خداوند بودند مثبوت شده و سپس منتشر گرديد تا در دسترس همگان قرار گيرد، در نتيجه ديگر احتياجي نبود كه كسي هديه الهي نبوت را تحت تصرف داشته باشد. بنابراين آن چيزي كه كامل بود و جايگزين ابزار و هداياي الهي شد، همان عهد جديد بود:

"در واقع تمام قسمتهاي كتاب مقدس را خدا الهام فرموده است. از اين جهت براي ما بسيار مفيد مي‌باشد، زيرا كارهاي راست را به ما مي‌آموزد، اعمال نادرست را مورد سرزنش قرار مي‌دهد و اصلاح مي‌كند، و ما را بسوي زندگي خداپسندانه هدايت مي‌نمايد. خدا بوسيله كلامش ما را از هر جهت آماده و مجهز مي‌سازد تا به همه نيكي نماييم." (دوم تيموتائوس 3:16.17)

آن چيزي كه تكامل را به همراه دارد "كتاب مقدس كامل" است. پس هنگاميكه " كتاب‌مقدس كامل" تحت الهام، بصورت مكتوب درآمد، "آن چيزي كه كامل بود" به دست ما رسيده و هداياي الهي معجزه‌آسا بازگيري شدند.

اكنون آيات افسسيان 14-4:8 اين معما را به خوبي حل مي‌نمايد:

"وقتي او(عيسي) پس از مرگ زنده شد... به مردم هدايايي بخشيد... تا بدينوسيله باعث پيشرفت بدن مسيح بشوند: تا سرانجام همه ما ايمان يكسان داشته باشيم(يعني يك ايمان) و همه در او به رشد كامل برسيم، بطوري كه از او كاملاً پر شويم... در آنصورت ديگر مانند اطفال نخواهيم بود كه در اثر سخنان ديگران و دروغهايي كه براي گمراهي ما مي‌گويند، هر لحظه نسبت به ايمانمان تغيير عقيده بدهيم."

هدايا الهي قرن اول بايد تا زمان كمال يا بلوغ انسان اهدا مي شد و در آيات دوم تيموتائوس 16.17: 3 آمده است كه: "مرد خدا كامل است" و اين بدليل قبول كردن راهنمايي تمام قسمتهاي كتب مقدس مي‌باشد. در آيه كولسيان 1:28  هم آمده كه تكامل از اجابت كلمات خداوند بدست مي‌آيد. هنگاميكه تمام كتاب ‌مقدس در دسترس قرار بگيرد، ديگر هيچ بهانه‌اي براي سردرگمي به سبب تعاليم چندگانه‌اي كه توسط كليساها‌ي مختلف ارائه مي شود، وجود ندارد.

فقط يك انجيل وجود دارد و " كلام تو راست است." (يوحنا 17:17) و از طريق مطالعه آن مي توانيم "احديت ايمان" را بيابيم، همان ايماني كه در آيه افسسيان  4:13  از آن صحبت شده است. بنابراين مسيحيان واقعي به تصرف آن ايمان واحد دست يافته‌اند و بواسطه "آن چيزي كه كامل است" يا همان كلام مكتوب و كامل خداوند، تكامل يافته‌اند.

توجه داشته باشيد كه چگونه آيه افسسيان 4:14  قرار داشتن قرار داشتن ابزار و هداياي معجزه‌آسا در دست انسان را به طفوليت معنوي تشبيه كرده و اينكه در مورد پيش‌گويي چگونه بناست هداياي معجزه‌آسا بازپس‌گيري شوند. در آيه اول قرنتيان 13:11  نيز همين مطلب گفته شده است. فخرفروشي به سبب تصرف هداياي الهي نشانه بلوغ معنوي نمي‌باشد. پيشرفتي كه خواننده اين كلمات بايد بدان دست يابد، درك عميق‌تر كلام مكتوب خداوند، لذت بردن بخاطر كمال مكاشفه خداوند به ما از طريق كلامش و جوابگويي به آن از طريق اطاعت توأم با تواضع است.